Ai e nisi për humor, pa e ditur se njoftimi i tij do të shpërndahej kudo. Anglezi Simon O’Kane postoi një foto të gruas së tij në eBay, duke thënë se nxirrte në shitje. Ai mori shumë oferta dhe çmime të ndryshme, por realisht kjo ishte një shaka.

Shes një grua! Jo e re, e përdorur, por ka ende për të dhënë. Arsyeja e shitjes: kam mbaruar punë me të dhe mendoj se dikush tjetër atje jashtë e meriton më shumë se mua (Zot, të lutem, bëj që të jetë dikush).

Pikat e forta:

Trup i mirë dhe ka disa aftësi në kuzhinë.

Pikat e dobëta:

Bën një zhurmë që nuk ndalohet dot pa blerë copa metalike të shtrenjta.

Si përfundim, jo një model i keq. Priten oferta ose shkëmbime me modele të reja. Pasi e keni blerë, nuk mund ta ktheni më… KURRË!” Për dy ditë, çmimi i ofruar shkoi në 65 000 stërlina, aq sa për një makinë Jaguar.

Po reagimi i gruas? “Doja ta vr1sja kur pashë njoftimin. Kolegët qeshnin me të madhe. Më vinte inat se kishte përdorur edhe foto të keqe”.

Gabimet njerëzore, defekte strukturore, rrufetë, stuhitë dhe madje edhe kafshët. Arsye nga më të larmishmet mund të bëjnë që sistemi elektrik të ndalet. Dhe nëse ndodh …

Metrotë janë të mbushura me punëtorë që kthehen në shtëpi, rrugët plot me taksi të verdha dhe makina, ashensorët e rrokaqiejve të mbushur me njerëz … kur papritmas energjia elektrike ndërpritet. Eshtë ora 17.00 në pasditen e 9 nëntorit 1965. Qyteti i parë që “u fik” ishte Bostoni, pastaj Nju Jorku mbetet pa drita dhe gradualisht qindra qendra të tjera urbane, gjithsej tetë shtete amerikane në veri-lindje dhe shteti kanadez i Ontarios. Në vetëm 12 minuta, për shkak të një serie defektesh të nisura në hidrocentralin Sir Adam Beck në Kanada, rrjeti i energjisë elektrike bie, duke lënë 30 milion njerëz në errësirë për 13 orë, duke nisur kështu ndërprerjen e parë dhe më të mirëdokumentuar të historisë.

“Në botën moderne dhe të industrializuar energjia elektrike është një pasuri që ne e marrim si të mirëqenë. Por sistemet elektrike janë ndër infrastrukturat më komplekse të krijuara ndonjëherë nga njerëzimi, dhe rruga që përshkon rryma, para se të arrijë tek përdoruesit është me të vërtetë e gjatë: nga termocentralet apo hidrocentralet që e prodhojnë atë deri tek kabllot që e transmetojnë dhe shpërndajnë”, shpjegon Emanuele Ciapessoni, shkencëtar i Departamentit të zhvillimit të sistemeve energjetike të kompanisë Rse (Studime mbi sistemet e energjisë). “Dhe ndonëse zinxhiri i furnizimit të sistemit të energjisë elektrike, veçanërisht për rreth tridhjetë vitet e fundit, është gjithnjë e më i sigurt dhe i fortë, ngjarjet që mund të shkaktojnë ndërprerje janë ende të mundshme. Nëse një gabim prek vetëm një përbërës, ai zbulohet dhe zgjidhet brenda një kohe të shkurtër, në shumicën e rasteve. Por nëse defektet janë të shumta, mund të keni një efekt kaskadë, që mund të çojë në një blackout”. Siç e dëshmon një listë e gjatë ndërprerjesh të rrymës, që kanë ndodhur në 50 vitet e fundit.

ME E MADHJA

Rrjetet e vjetëruara të energjisë elektrike, mungesa e organizimit midis impianteve të ndryshme të prodhimit të ndërlidhura me njëra-tjetrën dhe përdorimi i tepërt i kondicionerëve janë ndër shkaqet që kanë shkaktuar ndërprerjen më të madhe deri më tani: 31 korrik 2012, rreth 620 milion njerëz, gati 10% e popullsisë botërore, mbeti pa energji elektrike në veri të Indisë. E shtrirë nga kufiri lindor me Birmaninë deri në kufirin perëndimor me Pakistanin, duke vazhduar për disa ditë, megablackout-i bllokoi trenat, ndali metrotë, krijoi bllokime trafiku dhe, përveç shqetësimeve më të dukshme shtëpiake, bllokoi në një minierë në shtetin e Bengalit 200 minatorë, të cilët më vonë u shpëtuan.

“Në vendet në zhvillim, ku teknologjia nuk ka bërë ende përmirësime në sistemin e energjisë elektrike, ndërprerjet janë më të shpeshta,” shpjegon Ciapessoni. “Por këto aksidente mund të ndodhin edhe në realitetet më të përparuara teknologjikisht. Shkaqet variojnë nga gabimet e instalimit deri tek aksidentet gjatë punimeve në impiante, nga defektet e projektimit ose realizimi i përbërësve kundër vjetërimit. E megjithatë, ndonjëherë ato nuk varen nga sistemi elektrik: edhe agjentët atmosferikë dhe fenomenet natyrore mund të shkaktojnë ndërprerje”.

KRIMINELE NE HIJE

Një nga më domethënëset, që ndodhi në Brazil në 11 Mars 1999, në fakt u shkaktua nga rrufeja, e cila goditi nënstacionin elektrik të Barusit, në shtetin e Sao Paulos, duke shkaktuar një reagim zinxhir që paralizoi rrjetin e energjisë elektrike dhe ndërpreu shërbimin për 97 milion njerëz në shtete të ndryshme në pjesën jugore të vendit. Gjithashtu në Nju Jork, në mbrëmjen e 13 korrikut 1977, goditi një seri rrufejesh që, duke prekur disa struktura në seri, e nxorri sistemin elektrik jashtë loje. Nju Jorku ishte në mesin e një krize të rëndë ekonomike, papunësia kish rrënuar mijëra banorë, bandat sundonin në lagje të ndryshme, një valë nxehtësie i kish nervozuar pa masë njujorkezët.

Këta përbërës e bënë qytetin tokë pjellore për krimin: gjatë 24 orëve që mbeti pa drita, pati qindra akte vandalizmi. Të paktën 1.600 dyqane u grabitën, dhjetëra makina u vodhën dhe u vunë qindra zjarre. Agjentët arrestuan afro 4,000 njerëz, aq sa nuk kishte më qeli në dispozicion në komisariatet e policisë; më shumë se 500 policë u plagosën nga të shtënat me armë.

Megjithatë, kërcënimi mund të vijë edhe nga nëntoka. Kjo është ajo që ndodhi gjatë tërmetit të fortë që goditi ishullin Hokkaidō, në Japoni, më 5 shtator të vitit të kaluar. Tërmeti me madhësi 6.7 ballë shkaktoi rrëshqitje masive të dheut dhe përmbytje rreth termocentralit Tomato-Atsuma. Zbulimi nga sistemi i sigurisë i tubave të dëmtuar dhe zjarreve, do të thoshte që impianti duhej të shkëputej automatikisht nga rrjeti elektrik, si një masë paraprake. Por kjo provokoi një paqëndrueshmëri të sistemit, i cili la pothuaj tre milion njerëz në errësirë.

MINJ, KETRA DHE MAJMUNE

“Ndër shkaqet e jashtme që mund të rrezikojnë efikasitetin e një infrastrukture elektrike janë edhe kafshët,” shpjegon Ciapessoni. «Ato mund të shkaktojnë qarqe të shkurtra brenda stacioneve ose përgjatë gjurmës së linjave elektrike. Një kërcënim përfaqësohet, për shembull, nga glasat e zogjve, të cilat mund të shkaktojnë qarqe të shkurtra në linjat ajrore”.

Dhe pastaj minjtë, gjarpërinjtë, dhelprat, lakuriqët e natës, pëllumbat: në Shtetet e Bashkuara vlerësohet se 10-20% e ndërprerjeve janë shkaktuar kafshët, veçanërisht ketrat të cilët, sipas të dhënave nga Shoqata Amerikane e Energjisë Elektrike, vetëm në vitin 2016 kanë shkaktuar pothuajse 3.500 ndërprerje të energjisë. Ngjarja që futi në blackout Kenian për gati katër orë, në qershor 2016, u shkaktua nga një majmun: pasi u ngjit në çatinë e hidrocentralit Gitaru, në qendër të vendit afrikan, kafsha ra në transformator, duke shkaktuar një humbje prej 180 megavatësh të energjisë elektrike që la më shumë se 40 milion njerëz pa drita. Megjithë tronditjen, në kuptimin e vërtetë të fjalës, majmuni mbijetoi dhe iu besua kujdesit të Shërbimit të Kafshëve të egra në Kenia.

GADISHULLI NE ERRESIRE

Edhe vendi fqinj, Italia ka parë shuarjen e të gjitha dritave. “Gjithçka filloi në 3.01 të mëngjesit, më 28 shtator 2003, kur në Zvicër pati një prishje të një linje të rëndësishme që lidh rrjetin zviceran me atë të Italisë”, shpjegon Alberto Borghetti, profesor i sistemeve elektrike në Departamentin e Inxhinierisë të energjisë elektrike dhe informacionit “Guglielmo Marconi”, në Universitetin e Bolonjës. “Megjithë ndërhyrjet e operatorëve, dhe për shkak të një zinxhiri ngjarjesh, në 3.27 të mëngjesit ndodhën ndërprerjet më të mëdha që ka përjetuar ndonjëherë Italia”. I gjithë territori u zhyt në errësirë, përveç Sardenjës dhe Caprit, të cilat kanë rrjete autonome; trenat u ndalën, aeroportet u bllokuan, mijëra thirrje në numrin 118, ashensorët u bllokuan gjithashtu. Nata e parë e Bardhë e organizuar në Romë u ndërpre, dy gra të moshuara vdiqën duke rënë nga shkallët, një zonjë tjetër prej zjarrit të shkaktuar nga një qiri dhe një grua e re u shtym me makinë, për shkak të një semafori që ishte fikur. Pas rreth 20 orësh, së pari në Veri dhe më pas në Jug, i gjithë gadishulli u kthye të ndriçojë.

KLIMA 2.0

Megjithëse teknologjitë për të ulur probabilitetin e ndërprerjeve janë duke u përmirësuar, shkaqet që i shkaktojnë ato rriten. Dhe në shënjestër janë edhe ndryshimet klimatike. Uraganët, stuhitë e borës, valët e të nxehtit, përmbytjet janë ndër armiqtë më të mëdhenj të infrastrukturës elektrike. Dhe këto ngjarje po bëhen gjithnjë e më të dhunshme.

“Një shembull janë reshjet e dëborës në Cortina gjatë Krishtlindjeve 2013, të cilat krijuan një ndërprerje të rëndë dhe mungesë të energjisë elektrike për 60,000 përdorues”, shpjegon Borghetti. “Dëbora e lagësht që binte me bollëk formonte shtresa të rënda akulli rreth kabllove, duke sjellë shumë ndërprerje”. Jo vetëm kaq. Seria më shkatërruese e tornadove (360 gjithsej) e regjistruar ndonjëherë në Shtetet e Bashkuara ndodhi nga 25 deri në 28 prill 2011 dhe shkatërroi, ose shembi më shumë se 300 shtylla 40-metërshe, duke lënë qindra qytete në Alabama dhe Mississippi pa drita.

Uragani Maria, një nga më katastrofikët e regjistruar ndonjëherë në Atlantik, shkatërroi rrjetin e energjisë elektrike të Porto Rikos në vitin 2017: u deshën 11 muaj për të rivendosur shërbimin në të gjithë ishullin e Karaibeve, aq shumë sa që kjo ndërprerje është më e gjata e regjistruar ndonjëherë. Sipas studimeve, marrëdhënia midis ndryshimit të klimës dhe ndërprerjes është shumë e ngushtë: rritja e ngjarjeve ekstreme në të vërtetë ka rritur numrin e ndërprerjeve të energjisë.

RREZIKU KIBERNETIK

Blackout-et, me gjithë barrën e tyre të rëndë dhe kostove, janë bërë gjithashtu një armë politike dhe ekonomike. Dhe për t’i vendosur nuk keni nevojë për një bombë: thjesht një virus, një program kompjuterik i dizajnuar posaçërisht për të bërë dëm. Sabotimi i parë i këtij lloji u zhvillua në 23 dhjetor 2015 në Ukrainë dhe kompromentoi sistemet e komunikimit të tre kompanive shpërndarëse në vend, duke lënë 230,000 njerëz në errësirë. Në të njëjtën periudhë të vitit tjetër, infrastruktura e Ukrainës u sulmua përsëri; programi i përdorur nga hakerat, i quajtur më vonë Industroyer, shkatërroi rrjetin e energjisë elektrike që furnizon Kievin, duke e lënë në errësirë kryeqytetin për më shumë se një orë.

SKENARI ME I KEQ

Sidoqoftë, mundësia që bota të përfshihet në një ndërprerje planetare përjashtohet nga ekspertët. “Nuk ka asnjë rrjet të vetëm global të ndërlidhur të energjisë,” vazhdon Ciapessoni. Prandaj, një kolaps i kësaj madhësie është i paimagjinueshëm. Edhe në Shtetet e Bashkuara nuk mund të ndodhë, duke pasur parasysh që ato kanë tre zona elektrike autonome. Në Evropë, nga ana tjetër, ku të gjitha sistemet elektrike janë të ndërlidhura, problemet mund të përhapen nga një rrjet në një tjetër dhe, megjithëse shumë i largët, rreziku i një ndërprerje të shtrirë në pjesën më të madhe të Evropës është real. Më 4 nëntor 2006, një ngjarje në Gjermani u shndërrua në një çrregullim që çoi në një hap larg nga rënia totale e rrjetit kontinental evropian”. Kjo ishte një kambanë e rëndësishme alarmi, për të rritur më tej sistemet e sigurisë dhe mbrojtjes.

Në moshën 24 vjeçare, William Pitt më 7 dhjetor të vitit 1783, bëhet kryeministri më i ri në moshë në Britani.

Ai kujtohet për politikat e tij kundër korrupsionit, reformat fiskale, shtimin e kompetencave për Dhomën e Komunave dhe bashkimin me Irlandën.

Zyrtarët kanë thënë se një alpinist britanik ka vdekur në malin e Everestit të shtunën, duke e çuar në tetë numrin e të vdekurve në majën më të lartë në botë dhe në 18 numrin e viktimave në Himalajet e Nepalit vetëm gjatë këtij sezoni të ngjitjeve.

Sipas zyrtarëve të ngjitjeve, shumica e viktimave e kanë humbur jetën për shkak të dobësisë fizike, lodhjes së tepërt dhe vonesave gjatë rrugës për t’u ngjitur në majën 8850 metra të lartë.

Robin Fisher, 41 vjeç, vdiq në të ashtuquajturën “zonë e vdekjes”, e cila njihet për nivelin e vogël të oksigjenit. Lajmin e bëri të ditur Mira Acharya, zyrtare e departamentit për turistë. Ai është personi i tetë që humbi jetën në sezonin aktual të ngjitjeve, i cili përfundon këtë muaj.

Kryetari i një fshati francez po shpreson se do ta ndalojë rënien e numrit të banorëve përmes një metode të pazakonshme – ofrimin e viagrave falas për banorët e mbetur.

Jean Debouzy, kryetar i fshatit Montereau, beson se politika e propozuar do të ndikojë në shtimin e lindjeve në mënyrë që të mos mbyllet shkolla lokale.

Fshati me 650 banorë, i cili shtrihet në rajonin e Loiretit, në jug të Parisit, ka pësuar zvogëlim të numrit të fëmijëve, duke e vënë në rrezik funksionimin e shkollës që aktualisht edukon vetëm 30 fëmijë.

“Një fshat pa fëmijë është fshat që vdes. Tabletat do të dhurohen për çiftet e moshave 18 deri 40 vjeçe në mënyrë që të shtohen gjasat për lindje të reja dhe të mos mbyllet shkolla që shërbet për dy fshatra”, tha ai për një faqe të lajmeve.

Tabletat që nxisin dhe forcojnë marrëdhëniet intime do të ofrohen falas për banorët e tanishëm të fshatit dhe për të gjithë ata që vendosin të vijnë për të jetuar aty si banorë të rinj.

Sidoqoftë, ende nuk dihet nëse ky propozim do të miratohet, sepse sipas ligjit francez, këto tableta mund të merren vetëm me recetën e mjekut, shkruan “Independent”, transmeton 

Fenomeni i shiut të kuq Kerala ishte një ngjarje e shiut të gjakut që ndodhi nga 25 korriku deri më 23 shtator 2001, kur shiu i rëndë i kuq ra në mënyrë sporadike në shtetin jugor indian të Kerala, U raportua edhe shi i verdhë, i gjelbër dhe i zi. Shiu i ngjyrosur u raportua edhe në Kerala më 1896 dhe disa herë që nga koha më e fundit në qershor 2012, dhe nga 15 nëntor 2012 deri më 27 dhjetor 2012 në provincat lindore dhe veriore të Sri Lankës.

Pas një kontrolli të dritës mikroskopike në vitin 2001, fillimisht mendohej se shirat ishin të ngjyrosura nga pasojat e një shpërthimi hipotetik meteorik, por një studim i autorizuar nga Qeveria e Indisë arriti në përfundimin se shirat ishin ngjyrosur nga sporet ajrore nga një alga gjelbore tokesore pjellore vendase nga Trentepohlia gjini.

Fillimisht, Qendra për Studime të Shkencave të Tokës (CESS) deklaroi se shkaku i mundshëm i shiut të kuq ishte një meteor shpërthyes, i cili kishte shpërndarë rreth 1.000 kg (një ton) material. Disa ditë më vonë, pas një vlerësimi themelor mikroskopik të dritës, CESH e tërhoqi këtë ndërsa vërejnë se grimcat i ngjanin spores, dhe për shkak se mbeturinat nga një meteor nuk do të kishin vazhduar të binin nga stratosfera në zonat e njejta ndërkohë që nuk ndikohet nga era. Për këtë arsye, një mostër iu dorëzua Kopshtit Botanik Tropikal dhe Institutit të Kërkimeve (TBGRI) për studime mikrobiologjike, ku sporet lejoheshin të rriteshin në një medium të përshtatshëm për rritjen e algave dhe kërpudhave. Pjatat e injektuara Petri dhe fiatët konikë u inkubuan për tre deri në shtatë ditë dhe mostrat u vunë re nën një mikroskop.

Në fillim, shiu i kuq në Kerala i atribuohet të njëjtit efekt, me pluhur nga shkretëtira e Arabisë fillimisht i dyshuari. Vëzhgimet e LIDAR-it kanë zbuluar një re të pluhurit në atmosferën pranë Kerala në ditët para shpërthimit të shiut të kuq. Megjithatë, testet laboratorike nga të gjitha ekipet e përfshira përjashtoi që grimcat ishin rërë të shkretë.

K.K. Sasidharan Pillai, një asistent i lartë shkencor në Departamentin Meteorologjik të Indisë, propozoi pluhur dhe material acid nga një shpërthim i Volcanit të Mayonit në Filipine si një shpjegim për shiun me ngjyrë dhe gjethet “e djegura”. Vullkani shpërtheu në qershor dhe korrik 2001 dhe Pillai llogariti se rryma e avionit në Lindje ose Ekuatoriale mund të kishte transportuar material vullkanik në Kerala në 25-36 orë. Rrjedha e Ekuatorit jet është e pazakontë në atë që ndonjëherë rrjedh nga lindja në perëndim në rreth 10 ° N, rreth përafërsisht të njëjtën gjerësi si Kerala (8 ° N) dhe Volcano Mayon (13 ° N). Kjo hipotezë u përjashtua gjithashtu pasi grimcat nuk ishin as acidë as të origjinës vullkanike, por ishin spore.

Studiuesit kanë vëzhguar raste të përsëritura të reshjeve të kuqe në 1818, 1846, 1872, 1880, 1896 dhe 1950 dhe disa herë që atëherë. Kohët e fundit, reshjet me ngjyrë ndodhën mbi Kerala gjatë verës së vitit 2001, 2006, 2007, 2008, dhe 2012; që nga viti 2001, botanistët kanë gjetur të njëjtat spore Trentepohlia çdo herë. Kjo mbështet nocionin se shiu i kuq është një tipar mjedisor sezonal lokal i shkaktuar nga sporet algave.

Shënimet e kufijve mes vendeve fqinje gjithmonë jo rrallë herë kanë sjellë ndarje interesante të vendeve që ndodhën pranë kufijve.

I njëjtë është rasti edhe me një fushë futbolli, që ndodhet mes Bosnjës dhe Kroacisë, përcjell lajmi.net.

Kjo fushë ndodhet në Kostajnica, qytet që ndodhet 450 kilometra nga Sarajeva.

Dy e treta e fushës ndodhet në Bosnjë, dhe një e treta e saj në Kroaci.

Gjatë një ndeshje futbolli, lojtarët kanë mundësi që disa herë të kalojnë sa në Bosnjë, sa në Kroaci.

Një i burgosur u dënua me 99 vjet burg pasi ai u arratis nga një burg në Teksas për një orë vitin e kaluar. Luis Arroyo, 41 vjeç, i dyshuar për vrasje, iku me dy të burgosur të tjerë nga burgu i Bexar County në mars të vitit 2018.

Megjithëse ikja nga burgu zakonisht vjen me një dënim maksimal prej 10 vjetësh, zyra e avokatit të qarkut tha se zgjati dënimin për Arroyo për shkak të historisë së tij të gjatë kriminale.

Në ditën e arratisjes, Arroyo, së bashku me Jacob Brownson dhe Eric Trevino, u ngjitën në zonën rekreative të burgut, që është rreth 30 metra e lartë.

Një orë më vonë, tre burrat u gjetën në bllokun 2300 të Blanco Road, vetëm 3.5 milje larg.

Arroyo po gjykohej për vrasje të dy personave.

Vrima e famshme blu e Belizes duket mbresëlënëse nga ajri. Pas një ekspedite të re nënujore tani e dimë se si duket në fund.

Një ekip ndërkombëtar kohë më parë përfundoi një ekspeditë historike në fund të vrimës më të madhe blu në botë.

Vrima nënujore në det në bregun e Belize ka një gjerësi prej rreth 300 metrash dhe një thellësi prej 124 metrash dhe njifet me emrin e saj, “The Great Blue Hole”.

Nga koha e zbulimit nga ana e biollogut detar Jacques Cousteau, i cili e bëri të njoftur në krejt botën në vitin 1971, ka qen një atrakcion i madh për zhytësit e gjithë botës.Mirëpo misteri i madh i vrimës blu ka vazhduar, pasi pjesët e mëdha të thellësisë së errët të vrimës kanë mbetur të paeksploruara deri më tani.

Në ekspeditën e fundit nënujore, shkencëtarët kanë përfunduar zhytjet e para me një nëndetëse deri në fund të vrimës.

Gjatë tre javëve në nëntor dhe dhjetor, ekipi kreu zhytje të përditshme në të gjitha anët e vrimës së madhe për të eksploruar dhe hulumtuar, se cka fshefet në fund të vrimës.

Zbulon shenja të evolucionit të Tokës
Në të vërtetë, ‘The Big Blue Hole’ në Belize ishte dhjetëra mijëra vjet më parë një shpellë në tokë.
Por me kalimin e kohës me ritjen e nivelit të ujit të oqeanit , vrima ishte e mbushur me ujë, dhe sot ajo është pjesë e një atrakcioni turistik në Belize, e cila ka qenë në Listën e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s që nga viti 1996.

Mbushja e vrimës ka ndodhur në katër shtresa, gjë që ka çuar në formimin e të ashtuquajturave “tarraca” në nivele të ndryshme dhe me shpella me stalaktite, përbërja minerale e të cilave mund t’u japë hulumtuesve njohuri për zhvillimin e Tokës gjatë periudhës.

Është një pamje interesante për tu kthyer mbrapa në kohë, sepse mund të shihen stalakmitet të cilët formohen vetëm nëse shtrihen mbi ujë. Pra, ata u formuan shumë mijëra vjet më parë, para se vrima të mbushej. Është me të vërtetë një pamje e pabesueshme, thotë Bryan Price.

Sipas studiuesve të Aquatica, shtresat e ndryshme të vrimës tregojnë se niveli i ujit në oqeane nuk rritet gradualisht, por niveli i ujit , në
një shekull të vetëm mund të rritet në mënyrë dramatike deri në 30 metra dhe pastaj të ketë një stabilitet për një periudhë prej mijëra vjetësh përpara se të rritet përsëri.

Gjurmët e gjetura në fund të vrimës nuk mund të identifikohen
Disa nga stalaktitet që janë gjetur afër fundit të vrimës, sipas studiuesve,
deri më tani, është hera e parë që janë regjistruar gjurmë poshtë vrimës.
Më parë zhytësit kanë dokumentuar copëza të shkëmbinjve, të shkrirë në shpellat më të larta të vrimës.

Nga rreth 90 metra poshtë vrimës gjithçka mbulohet nga errësia dhe drita e fundit nga sipërfaqja humbet në erësirë.. Këtu pajisjet sonare erdhën në ndihmë dhe ndihmuan ekspeditën për të sqaruar detajet e thellësisë.

Në fund të vrimës, uji është tërësisht pa oksigjen dhe ka përqendrime të larta të sulfurit të hidrogjenit. Këtu nuk ka jetë.

Por studiuesit gjetën gjurmë në pjesën më të thellë të vrimës, të cilat ende nuk janë të identifikuar, dhe sipas shkencëtarve , nuk duhet të ishin aty. Sipas Bryan Price “është njëjtë sikurse me shku në Hënë dhe me hasë në gjurmë të këmbëve të cilët nuk duhet të ishin aty “

Ne ton ton ton kalb kalb kalb kalb kalb kalb kalb kalb Por thjesht nuk kishte kuptim. Nuk kishte asgjë të përshtatshme, shpjegon një ne TV 2.

Hulumtuesit gjithashtu kanë prova të aktivit të njeriut në pjesën e poshtme të vrimës. Më pas, të paktën një është gjetur në plastikë, e cila është shumë e mbeturinave ishte e kufizuar.

Ne spekulonim nëse gjurmët mund të ishin mbetjet e një kafshe që ishte tërhequr në pjesën e poshtme duke u përpjekur të dal jashtë, ose nëse ato mund të kishin rënë nga sipërfaqja dhe ishin rotulluar aty. Por thjesht nuk jepnin kuptim. Nuk ishte as njëra dhe as tjetra, shpjegon ai.

Hulumtuesit gjithashtu hasën në prova të aktivitetit njerëzor në pjesën e poshtme të vrimës. Ndër të tjera, ata gjetën gjurmë notuesish dhe shishe plastike, edhe pse grumbullimi i mbeturinave aty ka qenë e kufizuar.

Ata gjithashtu gjetën një aparat fotografik të humbur GoPro që arritën ta nxjerin nga aty dhe të rimarrin imazhet, nga të cilat tani po punojnë për tu kthyer tek pronari.

Përktheu dhe përshtati Adnan Aliti- rtvzeri.com

Një dëshmi e vërtetë se si është ndërtuar Amerika.

Me rastin e 150-vjetorit të ndërtimit të hekurudhës ndërkontinentale që lidhi dy ekstremet e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, një album me fotografi të veçanta të vitit 1869 është publikuar në një ekspozitë në Muzeun e Arteve të Bukura në Salt Lake City, Utah