Nga Bedri Islami– Nuk e di se me cilët do të zbresin sot, e shtunë, në fushën e betejës Lulzim Basha dhe Monika Kryemadhi. Është e pesta ose e gjashta herë që ata i lëshojnë thirrje pasuesve të tyre për të përmbysur qeverinë e tashme dhe, që të pestat herë, kanë patur të njëjtin “ kushtrim”: kjo është protesta më e madhe në histori dhe, domosdo, sot do të rrëzohet Edi Rama.

E njëjta gjë është paralajmëruar edhe për sot: çikërrimtarë politikë të taborit të dytë opozitar kanë paralajmëruar për protestën më të madhe në histori, ata, gjithashtu, kanë kërcënuar qeverinë se shefin e saj do e hedhin në ujrat e Lanës, për të shkuar më tej, tek patetizmi politik i Zonjës Kryemadhi, sipas së cilës, asnjëherë, as sot e as mot, shefi i qeverisë Rama nuk do të mund të pijë i qetë një kafe. Burgu është fjalë e zakonshme, arrestimet, po ashtu, linçimet po bëhen term i ditës.

Si shkrova, nuk e di se cilat do të jenë falangat e ditës së sotme të opozitës, ashtu si nuk e di se sa prej tyre do të jenë kapuçonë të zinj, sa do të mbajnë maska kundërgazi, sa përgatiten të lëshojnë bombat molotov, sa prej tyre do të përleshen me kordonin e parë të policisë dhe sa të tjerë do të marshojnë drejt parlamentit; nuk e di dhe as që më duhet ta di se kush do i prijë turmave në shkatërrimin rutinë, cili lider do të thërrasë i pari “ fitore”, ashtu si e di fare mirë se të gjitha këto do të jenë një përsëritje e së shkuarës dhe nuk do të ketë asgjë të re nga fronti i perëndimit.

Këto që do të sulen rrugëve kanë bartur mbi vete shumë epitete, nga më të çuditshmit, që nga kapuçonët berishianë, malokët veriorë, falangat shqupase, të pagdhendur, halabakë. Në fakt, këto janë më të lehtat, pjesa tjetër mund të merret me mend.

Në shumicën e tyre, falangistët janë njerëz të varfër, ndërsa drejtuesit e tyre janë shumë të pasur. Mund të ndodhë që një ish deputet, ashtu si një qeveritar i sotëm, të ketë mijra herë më shumë pasuri se sa njëri nga ata me kapuçon, që turret rrugëve të Tiranës, duke menduar se po kryen një akt heroik, se po bën histori, se sytë e botës janë tek ai.

Në mbrëmje, ky kapuçon, do të shkojë drejt shtëpisë duke menduar për bukën e përditshme, familjen dhe për faktin, nëse, sipas fjalës, ia kanë dhënë shpërblimin e merituar.

Sado që këto njerëz duken të rrezikshëm, ata nuk janë halabakët e vërtetë.

Të vërtetët janë pas tyre aty, duke i nxitur për sulm, duke i frymëzuar me një retorikë herë pas here fashiste e më shpesh ultra komuniste, për pushtetin që buron nga populli dhe që i takon popullit, për begatinë që do u sjellë sundimi i tyre, për vallen që hedhin në gojën e ujkut Edi Rama, për armikun e brendshëm dhe të jashtëm..për luftën deri në fund.

Mirëpo, hiqini këtyre njerëzve Sali Berishën dhe e gjithë ajo turmë nuk është më turmë, është një masë njerëzore që shikon punët e saj, që mendon e vepron jo si qënie ushtarake, por si njerëz që mund të vendosin lirisht për cilin duan të votojnë, cilën forcë politike mund të mbështetin, duke e ditur krejt mirë se, as njëra dhe as tjera, nuk janë as të majta e as të djathta.

Hiqini këtyre njerëzve thirrjet bolshevike të Kryemadhit dhe në rrugë nuk do të jetë asnjë kapuçon, asnjë hedhës të bombave molotovë, asnjë përleshës me policinë, asnjë zjarr, asnjë plagosje.

Këto njerëz kapuçonë apo bombë hedhës nuk janë halabakët e vërtetë, megjithëse në pamjen e parë ata duken si të tillë. Ata, në vijën e parë të sulmit, nisur nga një premtim joshës, edhe mund të bëjnë një zjarr, mund të plagosin, por ata nuk mund të vrasin dot një vend dhe një ëndërr të tij.

Këtë e bën vetëm politika. Një politikë e prapshtë, nisur nga mendime vrastare, nisur nga pushteti dhe nga asgjë tjetër. Sa më shumë që përpiqen të fshehin ëndrrën pushtetore, aq më tepër e shfaqin. Por, të nisesh për të përmbysur shtetin se të bën thirrje Vasili apo Dule, se ta kërkon Nard Ndoka apo Shehi, se kërkon të vijë në pushtet edhe një herë Mediu i Gërdecit apo Idrizi i shumëkujt, se nuk ia mbush bashës apo i ka mbetur diçka mangut Kryemadhit, do të thotë të bësh harakiri dhe të vësh në pikëpyetje vetë shtetin.

Njerëzit e zakonshëm, ata që na duken përmbysës, në fakt janë vetëm veglurina të zakonshme të një politike të prapshtë, tejet armiqësore ndaj gjithkujt që nuk e do rihapjen në pushtet të Bashës, që e di se çfarë marrëzirash mund të ribëjë ai kur është i rrethuar nga një tufë analistësh që i gëzon përmbysja e shtetit , se nuk duan Ramën: kur dëgjon me veshin e majtë çka i thotë djathtistë të qorruar nga verbëria politike dhe, me veshin e djathtë se çka i thonë revolucionarë den baba den të tillë, gjenetikisht: kur gjuha e tij ngjan si pikat e shiut me atë të Berishës dhe , pastaj, si flet ai nisen e flasin gjithë të tjerët pas tij.

Opozita nuk është e rrezikshme se vendos para vetes mitingashë apo halabakë, sado të mbuluar të jenë ato. Në çdo vend ka të tillë dhe shteti ndaj ka policinë, gardën, gazin lotësjellës, ndërhyrjen e fuqishme. Ndryshe shteti do të ishte një mejhane ,ku secili mund t’ia thyejë xhamet dhe të bëjë përshesh. Basha e di fare mirë këtë kur ishte pjesë e urdhërdhënës për vrasje dhe plagosje në 21 janar; Kryemadhi e di , po ashtu, sepse ishte pjesë e qeverisjes së asaj kohe dhe 21 janari e kishte fillimin tek një bllok i bashkëshortit të saj zëvendëskryeministër e tani president.

Këto mitingashë të rreshtit të parë në darkë shkojnë në shtëpi, dëmi që kanë sjellur ndreqet, por ajo që bën politika huligane nuk ndreqet aq lehtë.

Në 30 qershor është planifikuar të zhvillohen zgjedhjet vendore. Opozita, vetë dëshirueshëm, është tërhequr nga gjithçka që i takon të ketë dhe ku duhet të jetë. Askush nuk e ndoqi, askush nuk e përzuri, asnjë nuk i tha ikë. Iu mbush mendja Berishës, sipas një skenari të përgatitur jashtë kabinetit të tij, opozita dorëzoi mandatet, dhe, si të ishte në një shfaqje teatri, doli në rrugë.

Është precedenti më i rrezikshëm që bën mijra herë më shumë dëm se sa një grup mitingashësh të uritur, që janë joshur me një vend pune dhe që në darkë bëjnë bilancin e jetës së tyre.

Dhe, kur vet linçimin e opozitës e mbështet edhe presidenti i vendit, gjithçka bëhet më e rrezikshme, më kërcënuese dhe më e ankthshme për të tjerët.

Nëse dikush mund të ketë dyshuar deri tani se frika e opozitës është reforma në drejtësi, tanimë duhet të qetësohet, pasi , si mund të jetë pritur, kundër saj është i gjithë spektri politik i opozitës, që nga dy opozitarët e bashkuar dhe deri tek tek kryeopozitari në presidencë.

Rama nuk është shefi që duhet për këtë vend, ai është jo në ato përmasa që njerëzit kanë dashur të jetë, por krahasuar me këto plakaruqë të politikës, që tash 30 vite kërcënojnë sa janë në opozitë dhe vjedhin sa janë në pushtet, ai , njerëzve, u duket një zgjidhje.

Nuk mund të bëhet kostum i ri me rrecka të vjetra…

U duket zgjidhje, sepse përballë tij është një turmë amorfe politike, e cila ka ngarendur herë majtas e herë djathtas, për të qenë në pushtet dhe që, sa herë kanë ikur nga pushteti e kanë dhjetëfishuar pasurinë e tyre.

Nëse Rama mban pas vetes 10 a 12 oligarkë financiarë, njerëzit shohin se pas bishtit të Bashës janë renditur oligarkët e politikës që kanë zënë myk në tempujt e partive të tyre, në të cilat nuk hyn as zoti e as robi.

Në secilën ditë, nga gjithë spektri i opozitës, vjen kërcënimi se qershori i këtij viti do të jetë fillimi i vitit 1997, se do të luftojnë në çdo qendër votimi, se votimet nuk do të lejohen, se Rama duhet të bëjë mirë llogaritë dhe se fundi i tij do të jetë i tmerrshëm, se duan qeveri teknike a dreqi e di se çfarë, por ata vetë të vendosin se cili të qeverisë…përndryshe, viti 1997 do të jetë si një lule krahasuar me fundin e qershorit të këtij viti.

Kjo retorikë e halabakëve politikë është, në fakt, e keqja e këtij vendi dhe shembja e themelit të shtetit.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi ka reaguar fill pas akzuave të  ish-kryeministrit Sali Berisha një ditë më parë i ftuar në një studio televizive.

Berisha u shpreh se Thaçi është arrestuar për vrasjen e shokut të tij të dhomës, ndonëse nuk kishte dijeni nëse ishte i përfshirë.

Ndërkohë, mesditën e kësaj të premteje, Thaçi shprehet se një ndër krimet më të mëdha të Berishës është edhe shkatërrimi i kodit të sjelljes dhe komunikimit të Odës Shqiptare.

Postimi i plotë

Të gjithë ne, politikanët shqiptarë, kemi kontributet dhe gabimet tona, për të cilat marrim vlerësim, por edhe mbajmë përgjegjësi përpara qytetarëve tanë. Historia dhe gjeneratat e ardhshme, do ta trajtojnë me kujdes trashëgiminë që ne do të lëmë pas.

Askush nga ne nuk ka qenë, nuk është dhe nuk besoj se do të jetë i shenjtë.

Me keqardhje dhe pa asnjë vullnet, jam i detyruar që të merrem për ta thënë të vërtetën e hidhur për një ish politikan të tillë.

Nuk më sjell asnjë kënaqësi që të merrem me një relikt të shëmtuar, duke qenë i vetëdijshëm se ky intrigant bën përpjekje dëshpëruese të ushqejë hijen e tij, duke hedhur baltë mbi çdo gjë që konsiderohet si vlerë e traditës dhe kulturës sonë kombëtare.

Nuk kam asnjë dyshim se një ndër krimet më të mëdha në rrugëtimin e S.R.B, përveç përpjekjes për puç institucional, shkatërrimin e shtetit dhe demokracisë në Shqipëri, është edhe fakti se ai i shkatërroi edhe kodet e sjelljes dhe komunikimit të Odës Shqiptare.

Pse unë po e përmend Odën?

Për arsye se ai ka dëshirë të thirret në burrëri si dhe në tiparet e malësorit, gjë të cilën nuk e ka asnjërën.

Ai punoi tërë jetën duke përçarë kombin dhe vendin.

Tiparet e malësorit i humbi duke i shërbyer bllokut në vitet e diktaturës.

Ai gjithmonë thirret në emër të veriut të Shqipërisë, edhe pse tri dekada, me politikën e tij, veriun e la në gjendje të mjerueshme dhe në izolim.

Veriun e shfrytëzoi vetëm për të nxitur konfliktin veri-jug (kujto vitin 1997).

Për shkak të krimeve të tij, ai tash e tri dekada nuk ka guxim si qytetar i lirë ta vizitojë tokën ku ai lindi, trevën në të cilën u rrit, sepse me veprimet e veta mbolli përçarje dhe vëllavrasje.

S.R.B u shndërrua në zhurmues, përçarës dhe është i pabesi numër një i kombit tash e tri dekada.

As Odat Shqiptare, e lëre më parlamentet tona, nuk i toleruan sharjet, shpifjet, ulërimat dhe kacafytjet mes burrave.

Kurrë Oda Shqiptare nuk do të mbante në sofër burra që nuk kanë frena në gjuhë dhe ekuilibër në mendje.

Kjo traditë e jona, për një kohë të gjatë ishte një kod i pashkruar edhe brenda institucioneve shtetërore andej dhe këndej kufirit.

Thelbi i këtij kodi të mirësjelljes ishte respekti minimal për njëri-tjetrin, për fjalën publike, e mbi të gjitha, respekti për qytetarët tanë.

Fatkeqësisht, sot nuk kemi respektim të normave të tilla. Dikush punoi shumë fort për ta shkatërruar këtë standard.

S.R.B është ai që solli këtë fatkeqësi të madhe në sofrën tonë dhe infektoi shumë politikanë me fjalorin e tij vulgar, duke u bërë modeli më i keq.

Atë që nuk e kam kuptuar dikur, por që më neverit edhe sot, është fakti se S.R.B është tjetër njeri kur të rri përballë në bisedë, pa të shikuar kurrë në sy, dhe një tjetër njeri kur i drejtohet publikut.

Fjalorin e tij të ulët publik, ai e quan politikë, ndërsa politikën një lojë ku duhet të fitosh me çdo çmim, duke thënë gjëra që s’i beson as vetë.

S.R B nuk i beson as një sekondë akuzave që i bën në drejtimin tim, madje ai vetë e di shumë mirë se ato nuk kanë as një lidhje me realitetin.

Por, për S.R.B kjo është politika!

Një lojë e pistë pa rregulla dhe as kod etik.

Një turp i vërtet, në fakt!

I jam trembur gjithnjë gjuhës së kontaminuar të S.R.B, sepse kurë nuk kam dashur që ajo të përhapet si epidemi edhe në Kosovë.

Për fat të keq, kjo epidemi preku edhe parlamentin, disa parti, media, të paguara me pare të pista nga burime të zeza, që rrjedhin nga Tirana e derdhen në Prishtinë.

E kam thënë dhe do ta them gjithnjë, se kam dhimbje kur e shoh si ka përfunduar në një gërmadhë morale dhe politike.

S.R.B sot nuk paraqet asgjë tjetër, vetëm një fosil.

Ai nuk ka qenë dhe nuk mund të ishte kurrë miku im, sepse në mes të Lëvizjes Kombëtare të Kosovës, respektivisht Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe Millosheviqit, ai zgjodhi rrugën e pasurimit personal, familjar dhe klanit të tij të ngushtë.

Ai zgjodhi t’i bënte argat S. Millosheviqit me derivate e armë. Depot e derivateve që i mbushi Salihu në Beograd, ishin caqe të NATO-s në vitin 1999. Ai armatim u përdor për gjenocid në Kroaci, Bosnje dhe Kosovë.

Nga viti 1992 deri më 1997 S.R.B, si President i Shqipërisë kudo që fliste për Kosovën, kërkonte “autonomi” për Kosovën, sepse, sipas tij, pavarësia ishte shumë dhe mund të sillte luftë.

Nuk e di nëse kjo zgjedhje e tij është bërë me dëshirë apo me dhunë. Këtë gjë duhet ta tregojë vetë S.R.B.

Do të ishte vërtet e guximshme që ai të tregojë arsyet e vërteta që e bënë atë të jetë në shërbim të Millosheviqit. Por, unë nuk pres nga një qyqar-batakçi të tregojë ndershmëri dhe guxim, as tani kur ai po kalon në grahmat e tij të fundit.

Kjo është ndër arsyet kryesore që e bëri S.R.B të refuzuar që nga viti 1996 nga gjithë skena politike shqiptare.

Kosova nuk ia ka fajin për krimet piramidale të fajdeve.

Nuk ia ka fajin për trazirat civile më 1997.

As për tentim grusht shtetin e shtatorit të vitit 1998.

As për vrasjet në Gërdec.

As për vrasjet e demonstruesve paqësorë më 21 janar.

Kjo është trashëgimi e juaja S.R.B., si i amnistuar nga drejtësia shqiptare.

Megjithatë, ndiej keqardhje për të sa herë e hap gojën.

Dua ta kuptojnë të gjithë shqiptarët se unë kur flasë për S.R.B., nuk e bëj aspak për të pastruar ndonjë hesap personal.

Këtë e bëjë vetëm si shërbim të interesit publik, që njerëzit të mos shurdhohen nga kambanat e këtij ndjellësi të fatkeqësive dhe që të gjithë së bashku të reflektojmë për këtë fatkeqësi kombëtare, që shfaqet në formën e shpifjeve, sharjeve dhe sulmeve të ulëta mes shqiptarëve. HTH

Nga Skënder Minxhozi– E bëri dy vjet më parë dhe e pamë si doli. Po e bën dhe sot, në një mënyrë edhe më joserioze dhe më qesharake se atëhere dhe mund të supozojmë pa shumë vështirësi sesi do të jetë fundi i rrugës. Protestat e Lulzim Bashës nisin gjithmonë me pretendimin për të rrëzuar qeverinë dhe mbarojnë me dilemën kombëtare, sesi të nxjerrim vetë Lulin nga gafat politike që sajon me duart e veta.

Ndodhemi në të njëjtën situatë edhe sot, dy vjet pas Çadrës, kur fryma e protestës thjesht nuk egziston dhe kur destabilizimi i qeverisjes së majtë nuk ka ndodhur. Opozita ka vendosur prej disa javësh që të testojë nervat e disa mijëra drejtuesve të makinave, duke e quajtur bllokimin e rrugëve kryesore të vendit me disa qindra protesutes në çdo udhëkryq, “përshkallëzim i protestës” ose “marshim opozitar”! Mos u gënjeni nga termat, nuk ka as përshkallëzim dhe as marshim. Ka pasur vetëm ambulanca me të sëmurë brenda të bllokuara, shoferë të acaruar që shanin dhe rëndesë trafiku që nuk e ka spostuar asnjë milimetër nga vendi qeverinë, por vetëm sa ka dëmtuar qarkullimin e automjeteve.

Megjithatë, ajo që pasqyrojnë ekranet televizive nuk ka asnjë lidhje me përshkallëzimin apo me marshimin. Nga rrethrrotullimi Shqiponja e më pas në Durrës, Fier, Elbasan e Shkodër ose Gjirokastër, nuk bëhen më shumë se disa mijë opozitarë, të gjithë të sjellë nga strukturat partiake të PD e LSI, të cilët bllokojnë trafikun, duke penguar burra, gra e fëmijë që të shkojnë aty ku janë nisur.

Dy muaj e gjysëm pas protestës së 16 shkurtit, kur gjithçka dukej më kërcënuese e sfiduese, kriza e mandateve të opozitës dhe e protestave politike që ajo ka vënë në lëvizje, po merr trajta gjithnjë e më pak serioze. Pasi gjuajti me shtizë derën e kryeministrisë dhe shkuli pllakat rreth Parlamentit, opozita po i nxin jetën shqiptarëve që lëvizin në rrjetin rrugor kombëtar. Në emër të gjetjes së një pune për veten, pasi kanë dalë me vullnet pa punë rrugëve, PD-LSI pengojnë ata që kanë punë dhe janë nisur për diku.

Është një eksperiment ky i rrugëve, që nuk i ka ndezur asnjë opozite në të shkuarën, por mesa duket po shohim shterrimin e surprizave dhe të fantazisë opozitare. Pasi i erdhën rrotull godinës së qeverisë, pasi bënë xhiro nëpër Tiranë duke mos ditur si të shtyjnë orarin e protestës, pasi panë sesi Bindja e Patozit shpalli hyrjen në zgjedhje dhe një listë gjithnjë e më e gjatë opozitarësh po hyjnë në Kuvend, nën apelin e ndërkombëtarëve për t’u regjistruar në zgjedhjet e 30 qershorit, opozita zyrtare po përjeton krizën e nismës së mandateve, që vuri në lëvizje dy muaj e gjysëm më parë.

Bilanci i kësaj krize thuajse tre mujore po shkon përherë e më shumë nga dramatikja tek farsa. Në shkurt pritej me orë rënia e qeverisë aktuale, kurse tani në maj mësojmë sesi krijohen qeveri tranzitore në letër, tamam si ato kështjellat prej rëre që ndërtojnë kalamajtë në breg të detit. Opozita e futur në flluskën e përjetimeve, të frustrimit dhe pafuqisë së saj, ka mbërritur në stacionin e fundit të udhëtimit. Duhet të vijë dikush për ta nxjerrë nga rruga pa krye ku e futi veten nën tam-tamin e protestave. Të cilat, dihet, kur mpaken e dobësohen pa mundur të hedhin në tokë kundërshtarin, kthehen e rrëzojnë organizatorët.

Nga Oliver Kamm-
Assange në rastin më të keq, do të shpallet fajtor vetëm për “sjellje të keqe seksuale”

Assange nuk është asnjë hero i fjalës së lirë, dhe as një rebel kundër pushtetit shtetëror. Ai është një i dyshuar penal, që qëndroi i fshehur në mënyrë të paligjshme, dhe që tashmë është arrestuar, akuzuar dhe shpallur fajtor për shkeljen e dorëzanisë së tij.

Saga personale e tij, pasqyrohet edhe nga rënia e rolit të WikiLeaks, të cilën ai e krijoi në vitin 2006. Ai nuk ishte një operacion fisnik, që do të zbulonte krimet e plotfuqishmëve, por një instrument i qeverive të huaja represive, dhe një kanal për propagandën e tyre.

Historia e zymtë e Assange, është një rekord i përpjekjeve serioze, për të penguar sundimin e ligjit. Ai e ka shpallur veten, si viktimë të një pezullimit të një procesit të rregullt ligjor, por në të vërtetë, ai është një i arratisur prej tij. Ai kërkoi të shmangë një urdhër-arrest të vlefshëm ndërkombëtar, të cilin  pati mundësinë ta sfidonte në Suedi dhe Britani.

Rasti i tij u konsiderua me përpikmëri nga Gjykata e Lartë. Ai zgjodhi të largohet dhe fshihet, në vend që të përgjigjej përballë akuzave për krime të rënda. Avokatët suedezë që përfaqësojnë palën paditëse, kanë paraqitur sot një kërkesë në zyrën e prokurorisë, që të rifillojë hetimi paraprak ndaj Assange.

Kjo është më e pakta që mund të bëhet, për të kënaqur nevojën për drejtësi për viktimat e supozuara të tij. Departamenti amerikan i Drejtësisë, ka njoftuar një akuzë penale kundër Assange, duke e akuzuar atë për komplot, së bashku me ish-analistin e zbulimit, Chelsea Manning, duke hakeruar të dhëna të ndjeshme nga një kompjuter qeveritar.

Megjithatë, SHBA-ja duhet të demonstrojë arsye të forta, se përse duhet kryer ekstradimi. Mitologjia rreth Assange, që e përshkruan atë si një luftëtar heroik kundër shtypjes shtetërore, nuk mund të jetë më larg të vërtetës. Sikur ai të kishte realisht frikë për jetën e tij si pasojë e ekstradimit në SHBA, ai do të pranonte të ballafaqohej me akuzat në Suedi, vend që detyrohet nga ligjet e BE-së dhe Konventa Evropiane e të Drejtave të Njeriut, të mos ekstradojë asnjë person, aty ku ekziston rreziku i një dënimi me vdekje.

Në vend të kësaj, ai zgjodhi arratinë. Burracakëria dhe arroganca, janë në karakterin e tij. ËikiLeaks, pati fillimisht reputacionin e një organizate të fjalës së lire, me miliona dokumentet sekrete të publikuara, duke përfshirë qindra mijëra kabllograme diplomatike amerikane.

Ndër zbulimet e tij, ishte regjistrimi i një sulmi ajror amerikan, që vrau disa gazetarë irakianë. Megjithatë, u bë gjithashtu e ditur mungesa e kujdesit, dhe zelli me të cilin organizata bëri publike dokumentet. Një investigim nga agjencia e lajmeve Associated Press, zbuloi se WikiLeaks kishte dështuar të censuronte emrat e viktimave të përdhunimit dhe abuzimit seksual, si dhe të sëmurët nga sëmundjet mendore.

Kohët e fundit, WikiLeaks është zhytur në atë që mund të konsiderohet vetëm si një fushatë propagandistike, nga autokracitë e huaja kundër Perëndimit. Sipas inteligjencës perëndimore,

ajo luajti një rol vendimtar, në ndërhyrjen ruse në zgjedhjet presidenciale të vitit 2016.

Dy rrjedhje informacioni që dëmtuan Hilari Klinton, dhe vjedhja nga hakerat ruse, rezultuan vendimtare në atë fushatë. Të paktën, ata bënë të mundur që Donald Trumpi të shmangte vëmendjen nga arroganca dhe sulmet e tij ndaj grave. Përkimi i momentit, sugjeroi më së paku mundësinë e një komploti. Politikat antiamerikane të WikiLeaks-it, e vendosën atë në anën e Rusisë dhe të lajmeve të rreme të ‘Russia Today’ dhe Sputnik.

Dhe ka ku jemi. Një njeri që ishte dikur në qielli e shtatë, më në fund është kapur dhe është gati të përballet me drejtësinë. Organizata që ka themeluar ai, ka treguar me vetëdije që çdo reputacion që kishte për rrëfimin e të vërtetës, ishte i keqkuptuar.

Paditëset kundër Assange meritojnë një përgjigje – dhe jo vetëm prej tij. Gjatë gjithë kësaj farse të zymtë, disa figura të errëta kanë vepruar si të plotfuqishëm në emër të Assange, dhe nuk është shumë e vështirë të sugjerohet që tani ata do e mbrojnë.

Xhorxh Gallouej, sugjeron se Assange në rastin më të keq, do të shpallet fajtor vetëm për “sjellje të keqe seksuale”. Vogan Smith, themeluesi i klubit të Gazetarëve të Frontit të Parë, vlerësoi lart Assange, dhe mbrojti vendimin e tij, në një deklaratë që nuk përmendi në asnjë rast gratë që miku i tij dyshohet se ka sulmuar seksualish. (Është një akt i vogël simbolik, por kjo më detyroi të jap dorëheqjen nga anëtarësia në këtë klub.) Lereni gjykimin të rrjedhë si ujërat, dhe drejtësinë si një përrua i madh, thotë Libri i Amosit në Bibël. Për Assange dhe për gratë që nuk kanë guxuar të heqin dorë nga lufta e tyre për drejtësi, kjo nuk do të ndodhte para se vinte koha.

Pse ASHA e Kosovës heshtë për Prof. Dr. Ruzhdi Ushakun?

• Letër e hapur Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës

Të nderuar Akademikë,
Ne një grup ish-studentësh të profesor Ruzhdi Ushakut pyesim me të drejtë:
Pse Prof. Dr. Ruzhdi Ushaku nuk është anëtar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës? Çfarë kriteresh keni ju, të nderuar Akademikë, për zgjedhjen e antarëve të Akademisë?

Të vetëdijshëm se Profesor Ushaku nuk është as i “bajrakut” të Dukagjinit, as të Drenicës, as të Llapit, as të Anamoravës, as i Lugines së Preshevës, as komandant e as përkrahës i asnjë partie apo grupacioni politik, nuk na befason edhe aq kriteri i juaj i përzgjedhjes.
Poqëse Akademitë e Shkencave dhe Arteve të popujve të mëdhenj do ta kishin pasur fatin ta kishin në mesin e vet një shkencëtar si Profesor Ushaku, çmimi Nobel do të ishte shumë shpejt i arritshëm për të. Në një bisedë me studiusin francez, zotëriun François le Cardinal, njohës i mirë i rrethanave në Kosovë dhe Shqipëri dhe poashtu njohës i punimeve shkencore të Prof. Ruzhdi Ushakut, ai patë dhënë vlerësim meritor për profesorin: “Ah oui, il est un vrai scientifique”, E po, ai është një shkencëtar i vërtetë.
E ju të nderuar Akademikë? Ndoshta prisni që Profesor Ushaku të përfundoj ciklin jetësor e pastaj të dilni me kumtesë se e keni pasur mik, dhe se keni bashkëpunuar me të?

Ta dini të nderuar Zonja dhe Zotërinj Akademikë, ne jemi shumë të zhgënjyer me ju.

Në emër të një grupi ish-studentësh të Prof. Dr. Ruzhdi Ushakut me qëndrim në Zvicër

Prof. Bajram Mehmeti
Zonja, Zotërinj Akademikë të Kosovës,

Vlerësimet e poshtëshënuara nuk duan koment.

Prof. Dr. Ruzhdi Ushaku është një nga vlerat më të çmuara të Kombit Shqiptar. Sa për freskimin e njohurive tuaja, po e përsërisim biografinë e shkurtë të Profesor Ushakut.

Ruzhdi Ushaku*

Ruzhdi Ushaku lindi në Ulqin më 1 maj 1938. Shkollën fillore tetëtëvjeçare e kreu në vendlindje ku u pat shpallur nxënësi më i mirë në komunën e Ulqinit (viti 1950). Normalen e kreu në Prishtinë në vitin 1957 me ç’rast si nxënës shembullor i kësaj shkolle qe liruar nga i quajturi provimi i matures. Si absolvent i Fakultetit Filozofik të Sarajevës qëndroi me qëllime perfeksionimi dhe studimi 14 muaj në Paris (1962/63), me ç’rast kreu shkallën e pestë të studimeve moderne frënge duke iu lëshuar e quajtura Diplôme Supérieur d’Etudes Françaises Modernes. Një vjet më vonë (1964) u diplomua në Degën e romanistikës (Gjuhë dhe letërsi frënge me gjuhë latine dhe gjuhën italiane si gjuhë ndihmëse) të Fakultetit Filozofik të Sarajevës.
Gjatë studimeve në Paris ishte student i dalluar për çka dëshmon vlerësimi i suksesit në diplomë dhe si i tillë edhe në Sarajevë ishte demonstrator për studentët e vitit I dhe II në Degë dhe një vjet kryetar i Klubit të Romanistëve.
Ka shërbyer 1 vjet mësues në fshatin Krythë të Ulqinit, profesor i gjuhës frënge dhe asaj latine në gjimnazin e Gjilanit (1965-1969), bashkëpunëtor profesional në Bashkësinë Krahinore të Kulturës, asistent në Seksionin e Historisë së Kulturës Kombëtare në Institutin Albanologjik të Prishtinës, në fillim bashkëpunëtor i jashtëm i Fakultetit Filozofik të Prishtinës (1969/1970), ku ka ligjëruar gjuhën latine. Prej vitit 1971 mësimdhënës i gjuhës frënge, një kohë edhe të asaj latine në Degën e Gjuhës dhe Letërsisë Frënge të porsaformuar pranë Fakultetit Filozofik (tashti atij të Filologjisë), ku prej vitit 1985 zgjidhet profesor ordinar. Si i tillë pensionohet në vitin 2003, duke qenë gjithnjë i angazhuar në procesin mësimor deri më 2008, në studimet trevjeçare dhe ato të masterit, ku ka ligjëruar gjuhën frënge, latine, përkatësisht disa lëndë në studimet master si në nivelin e Degës së vet ashtu edhe në nivelin e Fakultetit. Ka mbajtur ligjërata nga gjuha latine për studentët e Farmacisë (4 vite) në Fakultetit e Mjekësisë në Prishtinë, kurse gjatë vitit akademik 2006/2007 ka mbajtur mësim në Degën e Anglistikës të Universitetit Shtetëror të Tetovës.
Në vitin 1968/69 regjistrohet në studimet pasuniversitare (drejtimi shkencor) në Seksionin e Romanistikës të Fakultetit të Filologjisë të Beogradit ku, më 10.XII. 1972, mbron me sukses të dalluar temën Shprehjet idiomatike në tekstet bashkëkohore serbokroate për gjuhën frënge. Po në këtë Fakultet, në qershor të vitit 1979, mbron me sukses të lartë disertacionin e doktoraturës me temë Fjalitë hipotetike me SI në gjuhën bashkëkohore letrare frënge.
Veprimtaria shkencore e profesionale: Përveç punës së tij të rregullt në procesin mësimor në Fakultetin e Filologjisë të Universitetit të Prishtinës, R. Ushaku ka ushtruar funksione të rëndësishme në organet mësimore-shkencore të Fakultetit dhe të Institutit Albanologjik ( ku në periudhën 1982-1984 ishte anëtar i Këshillit Shkencor), kurse gjatë viteve 1989-1991 gjendej në funksionin e kryetarit të Këshillit Mësimor-Shkencor të Universitetit të Prishtinës, funksion ky prej të cilit u shkarkua me dhunë në fillim të prillit të vitit 1991. Gjatë dy mandateve ka qenë kryetar i Degës Gjuhë dhe Letërsi Frënge të Fakultetit të Filologjisë të Prishtinës viti 1980/81 dhe 2000-2003.
Me punë krijuese, e më vonë edhe kërkime shkencore ka filluar të merrej në fillimin e viteve gjashtëdhjeta. Për këto qëllime edhe ka qëndruar disa herë në botën e jashtme si bursist i Qeverisë Frënge (1972/73, 1985, 1998, 2000), i Qeverisë Italiane (Venecie 1983), Shqipëri (1975), pastaj në kërkime individuale në Gjermani (1998, 2000), dhe në republikat e ish-Jugosllavisë.
Ka mbajtur ligjërata në vend dhe në botë, prej të cilave vlen të ceket ajo Structures parallèles lexico-sémantiques des locutions en français-italien-albanais-serbocroate (Strukturat paralele leksiko-semantike të lokucioneve në gjuhën frënge-italiane-shqipe e serbokroate) me ftesën e prof. R. L. Wagner-it më 18.05 1973 për asistentët dhe mësimdhënësit e Ecole des Hautes Etudes të Universitetit të Sorbonës. Ka mbajtur edhe disa ligjërata apo referime shkencore në Seminarin Ndërkombëtar për GJLKSH për të huaj në Prishtinë e Tiranë (1987, 1989, 1990, 1996, 2000). Ka qenë i ftuar në Tiranë në vitin 1981 për të mbajtur ligjëratën me titull Sistemet hipotetike me SI në gjuhën frënge dhe barasvlerësit e tyre në gjuhën shqipe (nuk është realizuar për shkak të gjendjes politike pas demonstratave të vitit 1981 në Kosovë), kumtesë kjo e prezantuar më vonë në një kongres të gjuhësisë së aplikuar në Sarajevë më 1983.
Ka marrë pjesë me kumtesa apo prezantuar rezultate shkencore në shumë kongrese, simpoziume e tubime të ndryshme shkencore me karakter vendor e ndërkombëtar, prej të cilave po i shënojmë disa: Prishtinë (1973, 1974, 1977, 1978, 1980, 1982, 1983,1884, 1985,1986, 1987, 1988, 1990,1997,1997, 1998, 1999, 2000 e tutje), Dubrovnik (1979), Hvar (1982), Sarajevë (1983), Helsinki (1985), Zagreb (1985, 1988), Herceg-Novi (1986), Sofje (1989), Lubjanë (1989), Sokobanjë-Beograd (1989), Plitvice (1990), Tiranë (1992, 1996, 2004), Ulqin (1995, 2005, 2011, 2012), Shkodër (1998, 2000, 2005, 2008), Tuz (1998), Durrës, prill 2011 e ndonjë tjetër.
Veprat e tij të deritashme janë botuar në gjuhën shqipe, serbokroate, kryesisht të shoqëruara me versione të shkurtra në gjuhën frënge ose angleze, kurse punimet e tij kryesisht në gjuhën shqipe, serbokroate (shpesh me përmbledhje në gjuhë botërore), si dhe në gjuhët frënge, angleze, gjermane japoneze. Ato në gjuhën shqipe e serbokroate janë kryesisht të shoqëruara me përmbledhje në gjuhë botërore, frënge, angleze apo gjermane.
Ka bashkëpunuar me revista në vend dhe jashtë, si autor, anëtar i redaksive apo këshilltar gjuhësor i ndonjërës prej tyre, siç janë ato: Gjurmime albanologjike, Onomastica Jugoslavica, Studime filologjike, Studia albanica, Kultura popullore, Studia philologica, Stremljenja, Përparimi, Fjala, Enciklopedija Jugoslavije (botimi në gjuhën serbokroate dhe shqipe), Jehona, Flaka e vëllazërimit, Gjuha shqipe, Buletini i Fakultetit Filozofik të Prishtinës, Filologji-Philology të Fakultetit të Filologjisë-Prishtinë, Art-Club, Lemba, “Buzuku”, Dija Ulqin, Malësia-Podgoricë, Orana-Shkodër, Shkodra në shekuj-Shkodër, SNGJLKSH Prishtinë-Tiranë dhe në botime të tjera të veçanta të JAZU-Zagreb, ASH të Shqipërisë dhe ASHA të Kosovës e ndonjë tjetër. Është marrë, edhe pse jo intensivisht, edhe me përkthime a adaptime të teksteve shkollore të gjuhës latine dhe asaj frënge, si dhe me përkthime të poezive, eseve, fejtoneve, tregimeve, novelave, dramave nga gjuha frënge, italiane, serbokroate. Ka përkthyer nga gjuha frënge një vepër vëllimore me titull Le Prophète de l’Islam (Muhammedi A.S. Jeta v. I dhe vepra v.II) nga autori Muhammad Hamidullah, vepër që gjithsej kap rreth 1000 faqe të formatit A4 në botim të Logos-A, Shkup-Prishtinë-Tiranë, 2011.
Ka qenë mentor i një kandidati-magjistri në Fakultetin e Filologjisë të Beogradit (mbrojtja më 03. XII 1982), anëtar i dytë i një komisioni për mbrojtjen e një doktorature në Fakultetin e Filozofisë të Sarajevës (mbrojtja më 01.VIII. 1988). Ka formuar si mentor disa doktorë të shkencave filologjike në Prishtinë (1997, 2006), 2 magjistra në Prishtinë (2000, 2005) dhe ka qenë anëtar i disa komisioneve për mbrojtjen e magjistraturave dhe doktoraturave në Prishtinë (1980, 1990, 1996, 1998, 2000 e këtej). Ishte bashkëmentor i një kandidati për doktor të shkencave filologjike në Paris (mbrojtja: 25 maj 2001), dhe në vazhdim mësimdhënës-mentor në studimet MASTER në Prishtinë.
Ka mbajtur ligjërata studentëve të shkallës së III në Fakultetin e Filologjisë të Prishtinës. Për herë të parë, në vitin 1990, ka qenë i propozuar nga Këshilli Mësimor-Shkencor i Fakultetit të Filologjisë kandidat për anëtar të ASHA të Kosovës.
Aktualisht është anëtar aktiv (i rregullt) i Akademisë Evropiane të Arteve (Académie Européenne des Arts) me seli në Belgjikë (Leuze).
Me ftesën zyrtare nga Departamenti i Frëngjishtes të Universitetit 8 të Parisit, për një qëndrim njëmujor gjatë dhjetorit 2000, R.Ushaku ftohet të mbajë edhe dy ligjërata (Shkresa e datës 25 tetor 2000 e nënshkruar nga përgjegjësi i Departamentit, zotëriu Christopher Lucken, si dhe ajo e datës 18 janar 2001, e lëshuar nga Universiteti i Parisit 8 –Vincennes Saint-Denis). Ligjërata me titull Les traces de la langue et de la culture albanaises dans le roman de Florimont d’Aimon de Varennes (XIIe s.) është mbajtur në Université de Paris 8 Vincennes Saint-Denis, më 20 dhjetor 2000, kurse ajo me titull La traduction du poème “Les Djinns” de Victor Hugo en albanais et les problèmes de la traduction littéraire në Université de Paris 3 – Sorbonne Nouvelle, më 21 dhjetor 2000. Në vijim, profesor Ushaku, me një shkresë zyrtare të 14 qershorit 2001, u ftua për të marrë pjesë në konferencën e historisë dhe filologjisë shqiptare në Ecole des Hautes Etudes –Sorbonne (nuk u realizua për shkaqe objektive).
Në kohët e mëvona (10 prill 2008) mbajti ligjëratë shkencore në Universitetin “Luigj Gurakuqi” të Shkodrës. Më 25 maj 2001 ishte në Paris (INALCO-Sorbonne Nouvelle) si bashkëmentor në komisionin për mbrojtjen e tezës së doktoraturës me titull “La place de l’adjectif épithète dans le groupe nominal en français et en albanais” të kandidatit mr. Mehdi Halimi (krahas mentorit, zotëri Jack Feuillet dhe anëtarëve Pierre Martinez, profesor i Université Paris VIII dhe Claude Müller, profesor i Université de Bordeaux).
Gazeta Kronika që del në Malin e Zi në gjuhën shqipe, e shpalli personalitet të vitit 2001, kurse Shoqata e artistëve dhe intelektualëve Art Club nga Ulqini e shpalli laureat të Shpërblimit vjetor të Art Club-it për vitin 2002 (informata në Koha javore e 9 janarit 2003 me titull Ruzhdi Ushaku laureat i shpërblimit vjetor, si dhe gazetat Bota sot, Zëri, Epoka e re etj.).
Ndërkaq, në vitin 2003, me rastin e kremtimit të 65 vjetorit të lindjes dhe 40 vjetorit të punës krijuese –shkencore, OJQ-të e Ulqinit e propozuan të shpallet QYTETAR NDERI të Ulqinit. Këto ngjarje u shënuan në mediat e shkruara dhe elektronike në emisione speciale në TV Podgorica, TVT. Intelektuali ulqinak Ali Llunji realizoi një emision dokumentar me titull Majave të shkencës kushtuar R. Ushakut (u emetua disa herë në programet e RTK-së prej 13 tetorit të vitit 2005, dhe në TV TEUTA të Ulqinit. Më vonë këtë do ta bënte edhe mr. Haxhi Shabani për TV e Podgoricës emetuar në tetor-nëntor 2006, Mustafë Ferizi për RTK-në e ndonjë tjetër. Më 26 nëntor të viti 2011, nga Federata Ndërkombëtare për Paqë mori mirënjohjen AMBASSADOR FOR PEACE.
II V e p r a t: 1. Kërkime filologjike, Prishtinë, Rilindja, 1981, 277 f.
2. Hipotetične rečenice sa SI u savremenom francuskom jeziku književnih tekstova -Les propositions hypothétiques introduites par SI dans des textes littéraires en français contemporain ( Fjalitë hipotetike me lidhëzën SI në gjuhën bashkëkohore frënge të teksteve letrare botar në serbokroatisht dhe version përmbledhës në gjuhën frënge), Priština, Filozofski fakultet-Prishtinë, Fakulteti Filozofik, 1983, 226 f.
3. Paralele të ligjërimit poetik. Kërkime dhe trajtime gjuhësore (Parallèles du langage poétique-Recherches et traitements linguistiques), Prishtinë, Rilindja, 1986, 232 f.
4. Ulqini në gjurmët e shekujve, Ulqin, Art Club, 1991, 189 f. 5. Hulumtime etnolinguistike (Ethnolinguistic researchs), Prishtinë, Fakulteti i Filologjisë-Faculty of Philology-Prishtina, 2000, 271 f. 6. Veprimtaria shkencore e prof. dr. Ruzhdi Ushakut, Ulqin, Fondacioni LIKA Foundation, 2003, 126 f. 7. Ndihmesa onomatologjike nga hapësira iliro-arbërore, Prishtinë,Fakultetit i Filologjisë-UP, 2006, 213 f. Ulqini nga dritaret e kohës, ( me bashkautorin Jusuf Lika), Ulqin, Fondacioni LIKA Foundation, 2006, 422 f. Ulqini në përmasa kërkimi dhe frymëzimi,Ulqin, Fondacioni LIKA Foundation, 2010, 337 f. N.B. Brenda këtij libri më të ri, shih e krahaso edhe shkrimin Ali Llunjit Prof. dr. Ruzhdi Ushaku krijues i etnicitetit kombëtar (f. 313-333), ku gjenden edhe disa vlerësime më të vona për veprën e R.Ushakut. Për vlerat e këtij libri kanë shkruar Prof. dr. Moikom Zeqo dhe Dr. Sabina Osmani në gazeta e revista të ndryshme dhe faqet e internetit.

ZGJIDHET ENIGMA E DY FRAZAVE NGA SHEKULLI V PARA ERËS SË RE
Postuar më 29. Nëntor 2015
Prof. Dr. Halit Halimi
Vlerësim lidhur me studimin e Prof. dr Ruzhdi Ushakut “ Shqipja si çelës për dy fraza enigmatike nga “Zogjët” e Aristofanit” ( shek.V p. e. re)/
Nga Halit HALIMI*/
Me kurreshtje profesionale-shkencore dhe vemendje të veçantë, e lexova dorëshkrimin e studimit sensacional të Prof. dr Ruzhdi Ushakut, ish mësimdhënës eminent i Universitetit të Prishtinës dhe studiues-filolog i spikatur në fushën e filologjisë krahasuese.
Në veprat dhe studimet e tij të përimta pararendëse, ky punues shkencor na ka befasuar

shpesh me vepra dhe studime cilësore, me teza dhe arritje të reja, më pak të njohura ose të panjohura, që kanë pare dritën edhe në disa gjuhë të huaja.
Me këtë rast, do t’i veçoj disa vlerësime për këtë studim të tij ekskluziv, më të ri, që do të tërheqë padyshim vëmendjen dhe interesimin e lexuesit shqiptar dhe të huaj.
Në komedinë “Zogjtë” të Aristofanit ( shek. V p.e. re), personazhi Tribal përdor dy fraza enigmatike të shënuara me shkronja të alfabetit grek të asaj kohe por të pakuptueshme për greqishten.
Që nga ajo kohë e këtej, përkthyesit, përkatësisht studiuesit e ndryshëm janë marrë thuajse sipërfaqësisht me këto fraza, në shikim të parë të parëndësishme, kurse faktikisht me rëndësi të jashtëzakonshme për gjuhësinë ballkanike dhe më gjërë.
Dietarët dhe përkthyesit që janë marrë sadopak me këtë çështje të imponueshme ndahen në dy kategori:
Ata që janë munduar të gjejnë një kuptim të supozuar sipas kontekstit,
Dhe të tjerët duke bërë transkriptimin e tyre shkronjë për shkronjë, në alfabetin latin.
Zbërthimi ritmik i frazave NABAISATREU dhe SAUNACA BA CTARI CRUSA ( sa u na ka baktari krusa) është bërë në variante të ndryshme, e para 3-4 gjymtyrë, kurse e dyta prej 2-4, por pa shpjegime të gjymtyrëve në nivelin leksikor dhe gramatikor.
Studiuesi Ushaku, në dallim prej atyre të deritanishëm e zbërthen frazën e pare në gjashtë njësi ( NA BA-I –SA- TRE-Y )dhe të dytën në tetë / SA-Y-NA-KA-BA-KTA-ARI-KRUSA/ sqaruar apo shoqëruar me interpretimin leksiko-gramatikor të secilës njësi dhe me reference kontekstuale dhe qasje inter dhe multidisciplinare.
Pikënisja e tij është transkriptim I sigurtë në sinkroni dhe reflekset e më vona diakronike me alternanca e metateza përkatëse dialektore dhe të shqipes së shkruar prej Mesharit e këtej.
Koncepti metodologjik-shkencor i Ushakut është i llojit të vet, ku ceken edhe rrethanat historiko- shoqërore të asaj kohe, duke mbajtur parasysh poliseminë. Autori përdor edhe logjikën e eliminimit të shpjegimeve më pak bindëse, dhe qoftë edhe atyre intuitive duke pasur gjithnjë parasysh vokabularin bazik të jetës dhe koncepteve të kohës, me një strukturë arkaike.
Fjalitë e cekura të transliteruara në formën e shqipes së sotme dalin si vijon: 1. Na bani
( kushtoi) sa për tri hise, kurse 2. Sa na është ( âshtë) bâ ( sa na ka kushtuar) kjo brinoke në ari).
Profesor Ushaku, i cili me modesti këtë punim e quan sprovë i le shumë gjëra pa u thënë në mënyrë që të mbetet vend për një botim më të plotë me shpjegime edhe më të përimta, gjithnjë duke pritur fjalën e shkencëtarëve kompetentë dhe duke sfiduar përpjekjet e të tjerëve për ta pranuar apo kundërshtuar tezën e tij në favor të ndonjë të vërtete tjetër, më bindëse dhe më të argumentuar.
Deri më sot, nuk dimë për ndonjë rast zbërthimi apo interpretimi jo vetëm të fjalive në vështrim, por përgjithësisht që të jetë kushtuar kaq hapësirë dhe shpenzuar aq mund për të dalë në këtë rezultat.
Rëndësinë e këtij studimi mund ta kuptojnë vetëm ata profesionistë që do ta lexojnë dhe rilexojnë me vëmendje absolute horizontalen dhe vertikalen e këtij interpretimi, me kokë të ftohtë, pa eufori dhe paragjykime, duke vlerësuar edhe mundin dhe përpjekjen për ndriçimin e të vërtetës shkencore.
Për mendimin tim, kemi të bëjmë me një studim të përimët profesional-shkencor, me qasje interdisciplinare filologjike dhe multidisciplinare të shkencave të tjera.
Rrjedhimisht, shpjegimet dhe rezultatet e tij janë bindëse dhe të argumentuara mbi bazën e qëndrueshme të metodologjisë shkencore.
Si recensues , me kompetencë profesionale prej fonetikani dhe filologu, mbaj parasysh zbatimet universale si dhe ato specifike të dialektit gegë. Shpreh bindjen time të thellë se kemi të bëjmë me një studim shumë serioz, në rend të parë me pikënisjen e transkriptimit fonetikisht të bazuar, si dhe ritmikës dhe zbërthimit të frazave në gjymtyrët përbërëse. Frazat në fjalë kënaqin kriteret e ritmit arkaik ku mbizotërojnë fjalët njërrokëshe, kuptimplote në aspektin leksiko-semantik dhe funksionale në aspektin gramatikor – sintaksor. Shprehimisht me leksik dhe sintaksë arkaike, si të tilla, këto fraza inkuadrohen në kontekstin dhe intertekstin kuptimor të zhvillimit të ngjarjes së caktuar, që përshkruhet në komedinë”Zogjtë” të Aristofanit.
Jam i bindur se, falë koncepteve më të avancuara të metodologjisë shkencore, kultures së gjërë dhe të thellë filologjike, aftësisë analitike të gjithanshme të autorit Ushaku, ky studim-zbulim ka gjasa shumë të sigurta që, në thelb dhe përgjithësisht, të jetë i pranueshëm madje i pranuar nga shkenca bashkëkohore, besojmë edhe e nesërme.
* ( Autori H. Halimi është doktoruar në Sorbonë për fonetikë eksperimentale dhe fonologji, me vështrim të veçantë në dialektin gegë. Ka botuar disa vepra gjuhësore , përfshirë këtu edhe disertacionin e doktoratës në gjuhën frënge.)

Basri Çapriqi
„ Akademia e Shkencave dekoron Ruzhdi Ushakun
Vlerësohet opusi shkencor i profesor Ruzhdi Ushakut
Mirënjohja me të cilën Akademia e Shkencave e Shqipërisë ka dekoruar Profesor Ruzhdi Ushakun është një gjest akademik me të cilën ky institucion i lartë i shkencës shqiptare vlerëson punën shumëvjeçare e tejet me vlerë të një shkencëtari të palodhur nga fusha e filologjisë e të albanologjisë.

Unë që e kam përcjellë me vëmendje punën kërkimore shkencore të profesor Ushakut e që shpesh kam pasur privilegjin të thellohem bashkë me të në argumentime gojore që ai i bënte me shumë pasion secilit kërkim të ri e secilit rezultat të ri shkencor, kam arsye shtesë të përgëzoj këtë gjest të Akademisë si një hap intelektual e akademik me ç’gjë vlerësohet një kontribut me vlerë për shkencën shqiptare për të cilin jam shumë i sigurt se tashmë ka hyrë në fondin e artë të dijes e të shkencës kombëtare.
Shkencëtarët si prof. Ushaku nuk marrin shumë dekorata e mirënjohje për punën e vetë. Ambienti ynë kulturor e intelektual që është i prirë të vlerësojë jovlerat e të zhvlerësojë vlerat e njëmendta e ka të vështirë të vërejë e të njohë punën e një kërkuesi modest në jetë por me shumë durim e invencion të madh në punën e tij shkencore sic është rasti i profesor Ushakut.
Shkencëtarët si Ushaku nuk lejojnë me asnjë çmim që të devijojnë, tjetërsojnë, instrumentalizojnë të vërtetën shkencore e as që lejojnë t’i nënshtrohen audiencës parashkencore me pritshmëri pragmatike të momentit.
Prandaj edhe çmimet e vlerësimet për ta janë të vona por kanë peshë të madhe për intelektualin që ka durimin të presë duke kaluar këtë rrugë të vështirë pa u ndikuar nga pritshmëritë që kërkon audienca që nuk njeh argumentin shkencor por do me çdo kusht rezultate pseudoshkencore që kanë të vetmin synim kënaqjen e pritshmërisë momentale të audiencës agresive parashkencore.
Fusha ku kërkon Prof. Ushaku me decenie të tëra është një fushë e pashkelur, shumë e hershme, një terren shkencor ku argumenti do gjetur me kërkime të detajuara që shpesh kapin periudha të tëra kohore ku dominon terri i dendur mbi dijen e mbi shkrimin.
Me një kulturë të pasur e të gjerë filologjike, me njohjen e shumë gjuhëve klasike e moderne prof. Ushaku ka arritur të hedhë dritë në terrene të pandriçuara më herët nga shkenca shqiptare po edhe ajo ballkanike. Ata që duan të thellohen në terrenin filologjik e kulturor të vazhdimësisë iliro – shqiptare, opusin shkencor të këtij shkencëtari me kredo të lartë shkencore do ta kenë ndihmesë të madhe e me vlerë.
Mirënjohja tjetër që profesor Ushakut i jepet nga Kuvendi i Ulqinit është një gjest qytetarie që i jepet njeriut i cili gjithë karrierën e tij intelektuale e shkencore e ka lidhur me lashtësinë e këtij qyteti, me pasurinë kulturore e shpirtërore të tij.
Kjo mirënjohje që vjen me një vonesë 25 vjeçare do kishte mbërritur edhe më herët nëse shkencëtari i pasionuar pas të vërtetës e pas argumentit do ta instrumentalizonte punën e tij intelektuale për interesat e momentit që kërkojnë gjykime arbitrare, pseudoshkencore, për të kënaqur e rehatuar instrumente që s’ kanë të bëjnë me të vërtetën shkencore por me dokrra pseudo-patriotike”.

Në tryezën e organizuar nga instituti “Epik” përfaqësuesja e BE-së në Kosovë Natalia Apostolova deklaroi se “taksa ndaj mallrave nga Serbia dhe Bosnjë- Hercegovina nuk është vetëm shkelje e CEFTA-s, por edhe kundër frymës së MSA-së”. Qëndrime të ngjashme përsërisin vazhdimisht edhe Komisioneri për Politikën e Fqinjësisë dhe Negociatat e Zgjerimit, Johannes Hahn dhe Federica Mogherini,Përfaqësuese e lartë e Bashkimit Evropian për politikë të jashtme dhe politikë të sigurisë.

Ata që asnjëherë nuk e ngritën zërin kundër politikës destruktive të Serbisë ndaj shtetit të Kosovës nuk kanë të drejtë morale që të gjykojnë për vendimet e institucioneve të Kosovës karshi politikës së Serbisë dhe Bosnje e Hercegovinës.

Para se të flasin nëse janë në harmoni me “frymën evropianë” vendimet e Qeverisë së Kosovës, Federica Mogherini, Johannes Hahni, Natalia Apostolova dhe të tjerët si këta le të deklarohen publikisht se sa është në harmoni vlerat evropiane vendimi i BE-së që mban Kosovën të izoluar si Ghetto evropiane të shekullit XXI, edhe pse Kosova i ka plotësuar të gjitha kushtet e vendosura prej BE-së.

Përfaqësuesit e tillë të njëanshëm të BE-së nuk kanë asnjë kredibilitet te qytetarët e Kosovës. Përkundrazi! Qëndrimet e tyre janë neveritëse dhe kanë efekte të kundërta.

Është koha që institucionet e BE-së të veprojnë në përputhje me vlerat dhe parimet universale për lirinë e qarkullimit të lirë të njerëzve edhe për qytetarët e Kosovës dhe të ndërpresin funksionimin në përputhje me logjikën e matjes me dy kute.