Nga Bardhyl Mahmuti– Aleksandar Vuçiq dhe Zoran Zaev përgënjeshtrojnë Edi Ramën: “Europa nuk e përkrah “Mini-Shengenin”, ndërsa Kosova nuk është ftuar si shtet i pavarur”

Për të fshehur të vërtetën, se zanafilla dhe takimet e të ashtuquajturit “Mini-Shengen Ballkanik” nuk janë asgjë tjetër, pos THIKË PAS SHPINE Kosovës, në konferencën me gazetarë që pasoi takimin me Aleksandar Vuçiq, Zoran Zaev dhe Milo Gjukanoviq në Tiranë, z. Edi Rama u kujtoi gazetarëve, se në të kaluarën “udhëheqësit e Kosovës kanë ngrënë dhe kanë pirë nëpër tryeza, darka e dreka pune, me palën serbe”. Më tej vazhdoi deklaratën: “Në kohën që SHBA-ja dhe i gjithë Bashkimi Europian sot janë këtu në tryezë, së bashku me të gjithë të pranishmit, Kosova mungon. Nuk mungon sepse nuk është ftuar, nuk mungon sepse unë apo ne këtu kemi ndryshuar ndonjë qasje apo opinion në raport me të drejtën e saj të pamohueshme për të qenë e njohur edhe nga Serbia dhe nga të gjithë, por mungon, sepse ka hyrë në një rrugë qorre, në një rrugë pa rrugë, dhe prej disa kohësh po i bie vetes, po humb respekt, po humb mbështetje dhe po humb reputacion”. Për të plotësuar mozaikun e tablosë së konstruktuar nga ai, z. Edi Rama u kujton gazetarëve, se në të kaluarën “udhëheqësit e Kosovës kanë ngrënë dhe kanë pirë nëpër tryeza, darka e dreka pune, me palën serbe”.

Dy ditë pas gënjeshtrave, që kanë për qëllim të fshehin të vërtetën dhe të fajësojnë Kosovën pse refuzon të luajë ritmin e valles së njohur serbe “Zhikino Kollo”, presidenti serb, Aleksandar Vuçiq, nxori në shesh një pjesë të së vërtetës.

Në intervistën ekskluzive për emisionin “Stav” të TV O₂, të datës 23 dhjetor 2019, Aleksandar Vuçiq, ndër të tjera, deklaroi: “Nuk kemi përkrahjen e shteteve më të fuqishme europiane për “Mini-Shengenin”, sepse europianët nuk dëshirojnë t’i shohin ballkanasit që të përcaktojnë vetë fatin e tyre; ata gjithmonë dëshirojnë të jenë tutorë (…)”. Edhe pse në Serbi akuzohet se ka krijuar “Shqipërinë e Madhe”, ai konsideron se “mirënjohja më e madhe për “Mini-Shengenin” është ajo, që në Prishtinë e akuzojnë se ka krijuar Serbinë e Madhe”. Në fund, Aleksandar Vuçiq shprehet i lumtur, që “është duke ndërtuar një hapësirë ekonomike, në të cilën ndërmarrjet serbe do të punojnë pa u penguar”.

Deklaratat diametralisht të kundërta nxjerrin në shesh, se dikush është duke gënjyer sa i përket përkrahjes europiane për “Mini-Shengenin Ballkanik”. Të shohim nëse z. Edi Rama do ta akuzojë presidentin serb për “gënjeshtar dhe të paditur klasik”, apo do të pranojë që gënjeshtra për gjoja përkrahje europiane të “Mini-Shengenit” është sajesë e të “gjithëdijshmit” Edi Rama. Sidoqoftë, përpjekjet e z. Edi Rama për të ironizuar me “darka e dreka” praninë e udhëheqësve të institucioneve të shtetit të Kosovës në takimet ku kanë qenë edhe përfaqësues të shtetit serb, pa përmendur faktin se ato takime janë mbajtur me ndërmjetësimin ndërkombëtar, nuk janë asgjë tjetër, pos përpjekje “moderne” për të ambalazhuar “gënjeshtrën klasike”. Nëse z. Edi Rama dëshiron të luajë rolin e naivit, atëherë duhet të ketë të qartë një gjë, njëherë e përgjithmonë: në Kosovë e njohin fare mirë gjenezën e idesë “Ballkani-ballkanasve” dhe akuzat e stilit, se gjoja “shtetet e Perëndimit dëshirojnë të luajnë rolin e tutorit në Ballkan”. Udhëheqësit e Kosovës kanë pranuar të ulen ballë për ballë me përfaqësuesit e Serbisë vetëm me ndërmjetësimin e shteteve të demokracive perëndimore, që ndërhynë për të ndërprerë barbarinë serbe në Kosovë. Përndryshe, pa ndërmjetësimin e tyre, është tërësisht e papranueshme ulja në tavolinë me ata që nuk dëshirojnë ta shohin se Kosovën dhe Serbinë i ndan një hendek i madh, i mbushur me eshtra fëmijësh, grash, pleqsh, plakash dhe shqiptarësh të moshave të ndryshme, që u vranë gjatë gjenocidit që shteti serb kreu në Kosovë; Kosovën dhe Serbinë i ndan një hendek i mbushur me tmerret e mbi 20 mijë femrave shqiptare, që përjetuan dhunën seksuale; Kosovën dhe Serbinë i ndan një hendek i madh vuajtjesh të rreth 1 milion shqiptarëve, që u poshtëruan dhe u dëbuan gjatë zbatimit të spastrimit etnik, si formë specifike e gjenocidit.

Urat e mirëfillta për ardhmërinë e kësaj pjese të Europës mund të ndërtohen vetëm nga gurët e shtëpive të rrënuara, që bartin me vete ngjyrat e tmerrit që përjetoi populli shqiptar i Kosovës. Vetëm ura të kësaj natyre, që nuk harrojnë viktimat e gjenocidit, mund të ngjallin shpresa se historia në dimensionin e saj tragjik nuk do të përsëritet kurrë.

NË “MINI-SHENGENIN BALLKANIK” KOSOVA NUK ËSHTË FTUAR SI SHTET I PAVARUR

Reagimet e partive politike shqiptare në Maqedoninë e Veriut kundër nismës rajonale pa praninë e Kosovës, e detyruan Zoran Zaevin të nxjerrë në shesh se në çfarë cilësie ftohet Kosova në këto takime. Në deklaratën e tij të 24 dhjetorit, kryeministri i Maqedonisë Veriore, Zoran Zaev, deklaroi: “Kosova mund t’i bashkohet iniciativës, por Kosova dëshiron të ftohet si një shtet më vete, e cila nga ana tjetër është pjesë e një problemi të pazgjidhur me Serbinë, ku vendet e tjera nuk mund të ndërhyjnë”.

Edi Rama dhe Zoran Zaevi duhet ta dinë, se Kosova nuk është “pjesë e një problemi të pazgjidhur”, por është shtet i pavarur dhe i njohur nga shumica dërmuese e shteteve të Bashkimit Europian dhe të Kombeve të Bashkuara, në mesin e të cilave është edhe Republika e Shqipërisë dhe ajo e Maqedonisë Veriore (në atë kohë me emër tjetër).

Nuk mund të ketë fyerje më të madhe për shtetin e pavarur të Kosovës, sesa kur ftohet në cilësinë e një vendi që është gjoja “pjesë e një  problemi të pazgjidhur me Serbinë”. Edhe më e rëndë është akuza e z. Edi Rama, se gjoja “Kosova mungon në takime të tilla, sepse ka hyrë në një rrugë qorre, në një rrugë pa rrugë”. E vërteta është krejt ndryshe nga gënjeshtrat që përhap z. Edi Rama: qëndrimi i Kosovës që të mos futet në “rrugë qorre dhe në rrugë pa rrugë”, të cilën e kanë trasuar Aleksandar Vuçiq, Aleksandar Soros dhe sorrat e llojit të tyre, është vendimi më i mirë për t’u mbrojtur nga thikat pas shpine. Kosovës nuk i duhet “respekti” apo “mbështetja” e atyre që e ftojnë në marrëveshje, ku heqja e kufijve, praktikisht, do të legjitimonte preambulën e Kushtetutës së Serbisë, në të cilën Kosova konsiderohet pjesë e Serbisë.

Kosova nuk do të sakrifikojë ambiciet për t’u integruar në Bashkimin Europian, për “mini”-projektet, ku Kosova shihet si pjesë e problemeve që vazhdon t’i sajojë Serbia.

Bardhyl Mahmuti-Mohimi i gjenocidit është helmi dhe acidi, që pamundëson shërimin e plagëve në Kosovë!

Gjatë takimit me Aleksandar Vuçiq, Zoran Zajev dhe Milo Gjukanoviq dhe në konferencën me gazetarë që pasoi këtë takim, z. Edi Rama i quajti udhëheqësit e Kosovës “të paditur klasikë, që e kanë futur Kosovën në rrugë qorre, në rrugë pa rrugë dhe barrikadë qorrash” vetëm për arsye se nuk pranuan të ishin pjesë e sajesës që quhet “Mini-Shengen”, që atij i duket “i ngushtë”, sepse qenka mësuar me “maxi”!

Në këtë kontekst ai u mundua të mbajë një ligjëratë se si duhet të sillen politikanët e Kosovës në rrafshin diplomatik dhe kërcënoi se gjatë gjithë kohës që do të jetë në pozitën politike që ka, nuk do të lejojë askënd të cenojë të ardhmen e projektit në fjalë, që e prezanton si të ardhme të vetme të popujve të Ballkanit Perëndimor.

Përveç fyerjeve drejtuar udhëheqësve të Kosovës, z. Edi Rama i dha të drejtë vetes të fyejë të gjitha ata që u japin hapësirë mediatike qëndrimeve që nuk i pëlqejnë atij dhe i cilësoi se “mbllaçitin mediatikisht gënjeshtra”! Mungoi vetëm kërcënimi me ligjin antishpifje!

Së pari, është një e vërtetë e pakontestueshme se z. Edi Rama nuk është personi i duhur për të mbajtur ligjëratat se si duhet të sillen politikanët në rrafshin diplomatik. Përkundrazi. Ai është shembull se si nuk duhet të sillet një burrë shteti. Po marr një shembull konkret që ilustron këtë fakt. Gjatë zgjedhjeve presidenciale në SHBA Edi Rama i dha vetes të drejtë ta cilësojë “Donald Trumpin si turpi i Amerikës”! Kur Donald Trumpi fitoi, ai i “mbllaçiti” fjalët e veta dhe deklaroi publikisht: “Unë s’jam manual se si duhet të flasë një kryeministër”. Këtu Edi Rama kishte plotësisht të drejtë: deklaratat e tij të papërgjegjshme dëshmojnë se ai është “i paditur klasik” në fushën e diplomacisë.

Së dyti, edhe pse nuk është “manual se si duhet të flasë një kryeministër”, është e pahijshme ta cilësojë dikë si “gënjeshtar”, përderisa as vet nuk thotë të vërtetën.

Është tërësisht i pavërtetë pretendimi i Edi Ramës se gjoja ideja e “Mini-Shengenit” paskësh qenë ide e tij! Një numër i madh shkrimesh kanë nxjerrë në shesh rrënjët serbe të kësaj ideje dhe unë nuk do t’i përsëris. Nëse Edi Rama këmbëngul ta fshehë origjinën serbe të këtij projekti, atëherë do të jetë i detyruar të sqarojë pse takimi i parë i këtij projekti u mbajt në Serbi dhe pse në këtë takim, ku u përcaktuan rregullat e lojës, nuk u ftua askush nga përfaqësuesit e shtetit të Kosovës. Përfaqësuesit e shtetit të Kosovës nuk mund të vinin të paftuar në atë takim, edhe pse Edi Rama, me përvojën e tij, do të kishte gjetur ndonjë kombinim si puna e asaj ftesës së “gruas së Bilalit”. 

Për sa kohë që z. Edi Rama nuk e thotë të vërtetën lidhur me origjinën serbe të këtij projekti dhe për sa kohë pretendon se ai ka qenë ideator që takimi i parë të mbahet në Serbi, pa praninë e përfaqësuesve të shtetit të Kosovës, nuk duhet të çuditet nga reagimet që vijnë nga Kosova. Përkundrazi! Z. Edi Rama, të cilit i duket vetja i “gjithëdijshëm modern”, duhet ta dijë se për politikanët e Kosovës, sado të “paditur klasikë” që t’i duken atij, është tërësisht e qartë se projektet e sajuara në Serbi kanë ritmin e valles serbe, “Zhikino Kollo”, dhe nuk kanë nevojë për ftesat e siguruara nga Edi Rama, në stilin e “Bilalit”.

Së treti, përpjekja e z. Edi Rama për të krahasuar përvojat e popujve që kanë qenë në luftë dhe që kanë ndërtuar një të ardhme paqësore dhe të begatshme me kontekstin e Ballkanit Perëndimor është manipulim i pastër.

Nuk ka nevojë të jesh “i dituri modern”, për të qenë i pajisur me njohuritë, se ai që shohim sot si Bashkim Europian, nuk është asgjë tjetër pos një proces që u mundësua, pasi Gjermania pranoi përgjegjësitë e veta për Luftën e Dytë Botërore, u kërkoi falje të gjithë popujve që u kishte shkaktuar tragjedi të shumta dhe u angazhua të riparonte dëmet e kësaj lufte. Në Ballkanin Perëndimor është e kundërta. Serbia jo vetëm që nuk u ka kërkuar falje popujve ndaj të cilëve ka kryer gjenocid dhe nuk ka pranuar përgjegjësinë për krimet që ka bërë në Bosnjë, në Kroaci dhe në Kosovë, por ajo vazhdon t’i mohojë të gjitha krimet e saj.

Sa i përket analogjisë ndërmjet Gjermanisë naziste dhe Serbisë së Millosheviqit, ministër i Informacionit i të cilit ishte miku i Edi Ramës Aleksandar Vuçiq, do të citoj intelektualin serb, Mirosllav Filipoviq: ““Është vështirë të gjendet institucion kombëtar, që të jetë munduar ta ruajë popullin serb nga kryerja e krimeve. Në veçanti është e vështirë të gjenden institucione që nuk e kanë nxitur popullin serb të kryejë krime. Ku ka qenë Akademia e Shkencave, ku ka qenë Kisha, ku ka qenë Universiteti, ku kanë qenë partitë politike? Çfarë ndodhi me Kishën, e cila paralajmëroi se do t’i hapë dosjet e krimeve serbe në Kosovë? Ku mbeti paralajmërimi i Kishës se në emër të popullit serb do të pendohet dhe do të kërkojë falje nga viktimat tona? (…) Në perëndim, Millosheviqin që moti e kanë quajtur “Kasap të Ballkanit” dhe e kanë krahasuar me Hitlerin. Gjermania e kohës së para Luftës së Dytë nuk mund të krahasohet me Serbinë e fillimit të viteve të ‘90. Kur Hitleri filloi të çartet dhe t’i ngjajë një kafshe të tërbuar, e braktisën një numër intelektualësh, shkencëtarësh dhe artistësh më eminentë të popullit gjerman. Edhe pse Serbinë e Millosheviqit e braktisën një numër artistësh, shkencëtarësh dhe intelektualësh, shumica e tyre u vunë në shërbim të tij, përkundër asaj se e dinin që me urdhrin e tij, me miratimin e tij ose, së paku, me dijeninë e tij, çdo ditë “nga dora serbe” e pësonin qindra njerëz të pafajshëm. Tani, të kërkohet nga këta njerëz që të flasin për krimet që janë bërë, do të thotë të kërkohet nga ata që ta pranojnë fajësinë e tyre”. (Miroslav Filipoviq, “Marshi i gjatë drejt së vërtetës për krimet”).

Së katërti, takimi i Tiranës nuk ishte asgjë tjetër, pos një maskaradë e llojit të vet, që i mundësoi Aleksandar Vuçiqit, Joseph Goebbels-it të Ballkanit, të tallet në mënyrën më të rëndë të mundshme me popullin shqiptar.

Nuk ka tallje më të madhe për shqiptarët, sesa kur dëgjon të shprehë “keqardhje për “fëmijët mrekullueshëm durrsakë, për prindërit dhe për gjyshërit e tyre që kanë humbur shtëpitë nga tërmeti”, një person që ka qenë pjesë e pushtetit që përgatiti, zbatoi dhe u përpoq të fshehë krimin e gjenocidit në Kosovë, gjatë të cilit u vranë 1392 fëmijë shqiptarë, 1739 femra shqiptare dhe mbi 10 mijë shqiptarë të të gjitha moshave.

Nuk ka tallje më të madhe për shqiptarët, sesa kur dëgjon nga një person që ka qenë pjesë e pushtetit që gjatë zbatimit të gjenocidit në Kosovë shkatërroi 100589 shtëpi shqiptarësh, 88101 stalla dhe objekte ndihmëse, 358 shkolla, 30 shtëpi kulture, 93 biblioteka, 220 objekte të kultit fetar (xhami, teqe, tyrbe dhe kisha) dhe që mohon krimet e bëra kundër shqiptarëve në Kosovë, të deklarojë  se “Qeveria e Serbisë do të marrë një vendim për të ndihmuar me një vlerë domethënëse parash, që do t’u mundësojë 100 familjeve shqiptare të kenë një kulm mbi kokë”.

Në fund, z. Edi Rama duhet ta ketë të qartë se asnjë fizkulturë e gjuhës nuk mund ta fshehë diellin me shoshë: nuk është refuzimi për të marrë pjesë në një valle me ritmin e “Zhikino Kollos”, ajo që pengon ndërtimin e urave për një të ardhme të begatshme të Ballkanit Perëndimor, por mohimi i gjenocidit është helmi dhe acidi, që pamundëson shërimin e plagëve në Kosovë, si parakusht për ndërtimin e marrëdhënieve të reja në këtë pjesë të Europës.

Nëse vërtet do të zbatohej një “ligj i mirëfilltë antishpifje”, atëherë z. Edi Rama do të duhej të përgjigjej për shpifjet e rënda ndaj atyre që nuk pranojnë “ftesat e stilit të gruas së Bilalit” për të luajtur vallen e orkestruar nga Beogradi!