Author: admin

Edi Rama, mesazh kosovarëve që e shajnë dhe e quajnë “vëlla të Vuçiqit”

Published: 28 september 2024

Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, të premten ka mbajtur një fjalim në sesionin e 79-të të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara në New York.

Veç çështjeve që prekin vendin e tij, Rama ka ndarë disa sekonda të fjalimit të tij që ta adresojë edhe çështjen e Kosovës.

Këtë pjesë të fjalimit, kryeministri shqiptar e ka shpërndarë në Facebook me mbishkrimin: “Ja si flet një tradhtar i vërtetë i Kosovës, i cili me këtë rast iu dërgon të fala vëllazërore krejt atyre që prej Kosove, e shajnë me nanë e me babë si ‘vëllaun e Vuqiqit’”, raporton Klankosova.tv.

“Republika jonë simotër e Kosovës është një realitet i pakthyeshëm, si shtet në mesin e gjashtë shteteve të Ballkanit Perëdnimor., me një perspektivë të qartë evropiane dhe aleancë të padiskutueshme me komunitetin e madh demokratik të kombeve. Çdo paralele e tërhequr artificialisht mes Kosovës dhe zonave të pushtuara të Ukrainës ka për synim të shpërqendrojë dhe hutojë këdo që është e mundur në këtë ndërtesë dhe të gjithë opinionin publik ndërkombëtar, por kurrë nuk do të mund të zbehin të vërtetën, e cila është: Kosova është tashmë pjesë e pandashme e realitetit ndërkombëtar, një anëtare aspirante e komunitetit euroatlantik, dhe nuk duhet të mbahet peng nga askush, me pretendime dhe justifikime të rreme, duke nisur nga grupi i 5 shteteve anëtare të BE-së që ende nuk e njohin vendin që i takon Kosovës në çdo organizatë e forum ndërkombëtar”, deklaroi Rama në fjalimin e tij. /Klankosova.tv

Shiko videon w fjalimit të Kryeministrit Edi Rama

https://fb.watch/uTUV2yiWuT

Djali i rrëmbyer gjendet i gjallë pas më shumë se 70 vitesh

Published: 23 september 2024

Një burrë që ishte rrëmbyer në moshën gjashtë vjeçare në vitin 1951 në një park në Kaliforni është gjetur i gjallë. Kështu shkruan The Guardian. Mbesa e tij bëri një test ADN dhe filloi të kërkonte një burrë me të cilin kishte një lidhje të gjakut. Ajo kontaktoi policinë pasi dyshoi se personi mund të ishte personi i rrëmbyer. Ai u rrëmbye nga një grua që e çoi në bregun lindor të Shteteve të Bashkuara, ku u rrit nga një çift. Ai ende jeton në bregun lindor.

Aparatët e vogël për komunikim shpërthejnë, duke plagosur mijëra anëtarë të Hezbollahut

Published: 17 september 2024

Mbi një mijë anëtarë të milicisë libaneze të Hezbollahut u plagosën rëndë të martën sepse pajierët që ata përdorin për të komunikuar kanë shpërthyen masovikisht.
Kështu shkruan agjencia e lajmeve Reuters.
Një zyrtar i Hezbollahut, i cituar në mënyrë anonime nga Reuters, e quajti atë “shkeljen më të madhe të sigurisë” që grupi ka pësuar në luftën gati njëvjeçare kundër Izraelit.
Në mesin e të plagosurve rëndë janë ushtarë dhe mjekë, shkruan Reuters duke iu referuar një burimi të sigurisë.
Ende është e paqartë se çfarë ka ndodhur saktësisht. Sipas agjencisë së lajmeve AFP, shpërthimet ndodhën në disa vende në Liban.
Ministria e Shëndetësisë e Libanit, sipas medias libaneze L’Orient Today, ka konfirmuar shpërthimet dhe u ka bërë thirrje qytetarëve që posedojnë pager që t’i hedhin ato. Në të njëjtën kohë, spitaleve u është kërkuar që të jenë në “gadishmëri të lartë” dhe të jenë gati për të pritur çdo të plagosur që vjen.

Burimi i lajmit

https://nyheder.tv2.dk/udland/2024-09-17-personsoegere-eksploderer-og-saarer-tusindvis-af-hizbollah-medlemmer

Torturat “spastruese” të UDB-ashit Mehmet Loci dhe Ismajl Haradinaj

Published: 17 september 2024

Shkruan: Bardhyl Mahmuti

Për më shumë se një çerek shekulli nga tërheqja e aparateve politike dhe atyre të dhunës shtetërore serbe nga Kosova, në kuadër të forcave politike që garonin për pushtetin politik në Kosovë u instalua logjika e mbrotjes së “UDB-ashëve” dhe pinjollëve të tyre që aderonin në partitë e tyre dhe sulmit ndaj “UDB-ashëve” dhe pinjollëve të “UDB-ashëve” që aderonin në partitë rivale. Me një fjalë, zotëroi logjika se “UDB-ashët” dhe fëmijët e “UDB-ashëve” të partisë sonë janë më të mirë se “UDB-ashët” dhe fëmijët e “UDB-ashëve” të partive të tjera!

Dëshmitë e një numri veprimtarësh politikë në emisionin e gazetarit Ermal Panduri, të titulluar “Tradhëti vëllezërish, shqiptarët dhe UDB-ja”, në “TV Dukagjini”, nxorën në publik ferrin nëpër të cilët kanë kaluar atdhetarët shqiptarë që merrnin guximin të cenonin “parajsën jugosllave”.

Meqenëse në shumicën dërmuese të dëshmive të transmetuara deri tani, përmendet inspektori i atëherëshëm i Sekretariatit Krahinor për punë të Brendshme, Mehmet Loci, gazetari e pa të udhës t’i jepte mundësi edhe ish “UDB-ashit”, të sqarohej.

I edukuar të veprojë në përputhje me logjikën serbe të shpërndarjes së gënjeshtrave, që në fillim të intervistës së tij, Mehmet Locin e “tradhëtoi” mosha: shpall si karakteristikë të popujve ballkanas, atë që ja kanë ngulitur në shpirt mentorët e tij serbë! Në minutën e 19-të të intervistës së transmetuar më 3 shtator 2024, ai deklaroi: “Po ju them diçka ! Ne jemi popull i Ballkanit. Tek ne gënjeshtrës i besohet ! E vërteta duhet të provohet ”!

Duke u nisur nga këto premisa të edukimit serb që ka marrë gjatë periudhës së konvertimit nga “arkeolog” pa përvojë, në “UDB-ash” të regjur, Mehmet Loci nuk la gjë pa shpifur apo pa lënë mundësinë e interpretimit të rrejshme të çështjet për të cilat e pyeste gazetari.

Nga të gjitha gënjeshtrat e sajuara që volli gjatë kësaj interviste, ishin të pështira fjalët që tha për Heroin e Kombit, Ismajl Haradinaj, dhe dy kolosët e luftës sonë çlirimtare (Nasimin dhe Agronin).

Për shkak të insinuatave që bartë me vete thëniet e tij: “nuk do të tregojë se çfarë na i paskësh thënë Ismajl Haradinaj gjatë ‘bisedave spastruese’” dhe përmendja e Haradinajve në kontekst të pohimit se “të burgosurit politikë edhe gjatë vuajtjes së dënimit kanë qenë të tërhjekur për bashkëpunim nga operativcat e Sekretariatit për Punë të Brendshme të burgut të Nishit”, më shtrëngoi të sqaroj me sa vijon:

– Ismajl Haradinaj, nuk kanë qenë asnjëherë i transferuar në burgun e Nishit;

– Pas shqiptimit të dënimit maksimal prej 15 vjetësh, Ismajl Haradinaj është transferuar nga burgjet hetuese të Kosovës, në burgun famëkeq “Zabella” të Pozharevacit (vendëlindjen e Sllobodan Millosheviqit);

– Gjatë qëndrimit në këtë burg, Ismail Haradinaj është mbajtur në Pavijonin 7, ku ishin të burgosurit e kategorisë që mbaheshin “Nën Mbikëqyrkje të Përforcuar pa Punë”;

– Më 12 mars 1982 më transferuan nga Burgu i Qarkut i Mitrovicës, në burgun “Zabella” të Pozharevacit;

– Në periudhën 12 mars 1982 – 28 tetor 1986, sa kam qëndruar në këtë burg, më shumë se një vjet kam qenë në të njëjtën kthinë me Ismajl Haradinajn;

– Përkundër asaj se komunikimi nga kthina në kthinë ishte rreptësisht e ndaluar, të burgosurit politikë që mbaheshin në Pavijonin 7 e dinin se gjendja shëndetësore e Ismajl Haradinajt ishte shumë e keqe. Mirëpo tek pasi e sollën në kthinën tonë, u bindëm se ai ishte në gjendje të tmerrshme:

a) i sëmurë nga turberkulozi, pa trajtim mjeksor dhe pa terapi, sa herë që kullej, Ismajl Haradinaj nxirrte nga goja copëza gjaku të kuaguluara, që dukeshin si pjesë të mushkërive të shkulura nga krahërori;

b) sipas pohimeve të Ismajl Haradinajt, gjatë torturave në “bisedat spastruese” që janë zbatuar ndaj tij, Mehmet Loci dhe “UDB-ashët” e tjerë kishin përdorur edhe mjete kimike për t’ia “spastruar trurin” nga idetë “kundërrevolucionare që synonin ta ndanin Kosovën nga Serbia dhe ta prishnin vllazërim-bashkimin me serbët”.

c) si pasojë e eksperimenteve që kishin zbatuar “gjatë bisedave spastruese” ndaj tij, Ismajl Haradinaj kishte humbur aftësinë e artikulimit të mendimeve;

d) eksperimentet kimike që ishin zbatuar ndaj tij, kishte lënë pasoja kaq të mëdha dhe të pakthyeshme, saqë pas daljes nga burgu, në tetor të vitit 1992, duke u shërbyer me dokumentacionet e dikujt që kishte leje qëndrimi në Suedi, familja dhe shokët organizuan transferimin e Ismajl Haradinajt nga Gllogjani në Tetovë dhe pastaj nga Tetova në Stokholm;

e) fatkeqësisht dëmet ishin kaq të mëdha, saqë edhe pas trajtimit dy dekadhësh, as mjekësia e avancuar suedeze nuk mundi t’ia përmirësonte gjendjen e rëndë shëndetësore.

“UDB-ashi” i regjur, Mehmet Loci, shpreson se periudha katër dekadëshe që ka kaluar nga ajo kohë për të cilën flasin dëshmitarët, do t’i mundësojë “të përhapë gënjeshtra, të cilave, populli shqiptar, si popull ballkanas, do t’u besojë”. Mehmet Loci, UDB-ashët e tjerë dhe pjella e tyre duhet ta dijë se ka vdekur koha e torturave “spastruese” që zbatonin ndaj atdhetarëve shqiptarë.

P.S.

Gjatë intervistës në fjalë, gazetari Ermal Panduri disa herë ia tërhoqi vërejtjen të ndërpriste përpjekje për të shitur mjegull. Krahas këtij aspekti, përpjekjet e Mehmet Locit për të përqendruar vëmendjen e teleshikuesve në atë përse ish të burgosurit politikë që kanë dëshmuar deri tani nuk i përmendin edhe UDB-ashët serbë, nxjerr në sipërfaqe kauzën serbe të mishëruar në shpirtin e kësaj kategorie UDB-ashësh!

Emisioni i Ermal Pandurit titullohet “Tradhëti vëllezërish, shqiptarët dhe UDB-ja”! Vetëm ata që shpirtërisht ishin të vëllazëruar me serbët, si Mehmet Loci dhe të ngjashëm si ai, mund të kërkojnë përmendjen e “vëllezërve UDB-ashë serbë”! Por një gjë e tillë nuk mund kërkohet as nga Nasim Haradinaj e as nga të atdhetarët e tjerë, të cilët janë të dëshmuar si të pashoq për guximin që t’i thonë gjërat ashtu siç kanë qenë!

“Alfabetarja e Stambollit” është një libër i shquar shqiptar

Published: 15 september 2024

“Alfabetarja e Stambollit” është një libër i shquar shqiptar, që shërbeu si një abetare për mësimin e gjuhës shqipe. U botua në vitin 1879 në Stamboll nga Shoqëria e të Shtypurit Shkronja Shqip, e cila u krijua nga rilindasit shqiptarë në emigrim. Ky libër përdorte alfabetin e Stambollit, që ishte një ndër përpjekjet e para për të standardizuar alfabetin shqip, duke u bazuar kryesisht në shkronja latine dhe disa të marra nga alfabeti grek dhe osman.

Autorët e “Alfabetares së Stambollit” ishin disa nga figurat më të rëndësishme të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Ndër kryesorët ishin: Sami Frashëri, Pashko Vasa, Jani Vreto, Shahin Kolonja, Zef Jubani,Naim Frashëri, Hoxha Tahsini.

Alfabetarja e Stambollit pati një ndikim të madh në përhapjen e gjuhës shqipe dhe në edukimin e shqiptarëve, duke qenë një hap i rëndësishëm drejt krijimit të një alfabeti të përbashkët dhe të një gjuhe standarde.

Burimi i lajmit/ INA

Të gjitha komunat kanë aplikuar në thirrjen për financimin e projekteve infrastrukturore

Published: 14 september 2024

Komunat kanë shprehur interesim të lartë për realizim të projekteve infrastrukturore me para nga buxheti i shtetit. 80 komuna me rreth 357 projekte kanë aplikuar në thirrjen publike për financim. Mjetet e ndara me rishikim të buxhetit kapin vlerën 100 milionë euro. Ministri i vetëqeversisjes lokale, tha se të gjitha komunat e kanë shfrytëzuar këtë thirrje duke aplikuar me më shumë projekte.

“Ne nuk i ndajmë njësitë lokale sipas etnitetit, thirrja publike ishte paraparë për të gjitha njësitë e vetëqeverisjes lokale dhe siç potencova, 80 komuna e kanë shfrytëzuar thirrjen publike, praktikisht të gjitha komunat kanë aplikuar për mjete”, tha Zllatko Perinski, ministër i vetëqeverisjes lokale.

Ministri tha se aplikimet janë të shumëllojshme. Ka aplikime për infrastrukturë rrugore, për rikonstruim të rrjeteve të ujësjellësit, për sistemet e kanalizimit. Ndërsa ka aplikime edhe për blerje të mjeteve transportuese. Por meqë mjetet nga kjo thirrje janë paraparë vetëm për përmirësim të infrastrukturës, aplikimet për blerje të mjeteve për transport publik apo automjete të zjarrëfikësve, me shumë gjasa do të refuzohen.

“A do të blihen autobusë dhe kështu me rradhë, vlerësoj se nuk është qëllimi kryesor i kësaj thirrjeje publike që Qeveria të blejë mjete bazë për ndërmarrjet komunale, por përkundrazi të përmirësohet infrastruktura në korrniza të vetëqeverisjes lokale”, shtoi Zllatko Perinski, ministër i vetëqeverisjes lokale.

Akoma nuk dihet se cila është vlera e parave që komunat kanë kërkuar deri më tani, por ministri konfirmon se ato e tejkalojnë shumën e paraparë prej 100 milionë eurosh. Vijon procedura e evaluimit, ndërsa deri në fund të muajit pritet të përfundojë e gjithë procedura dhe të dihet se cilat projekte do të financohen nga paratë e shtetit. Ministri Perinski, paralajmëroi që nga viti I ardhshëm do të ketë mjete shtesë për komunat në vlerë prej 250 milion euro dhe për këtë fazë do të ketë thirrje të re./Alsat.mk

Zoti kryeministër, dhuna seksuale në Kosovë nuk ishte as “krim lufte” e as “mjet lufte”, por akt gjenocidal!

Published: 14 september 2024

Shkruan: Bardhyl Mahmuti

Dhuna seksuale në Kosovë nuk ishte as “krim lufte” e as “mjet lufte”, por akt gjenocidal!

Me vëmendje të madhe ndëgjova fjalën e Kryeministrit të Republikës së Kosovës, z. Albin Kurti, në konferencën ndërkombëtare për lansimin e studimit mbi pasojat afatgjate të dhunës seksuale gjatë luftës.
Duke u mbështetur në një interpretim tërësisht të gabuar, gjatë fjalës së tij, kryministri Kurti theksoi se “përdorimi i dhunës seksuale gjatë luftërërave të viteve të 90-ta në ish-Jugosllavi lanë pasoja të përhershme në shumë familje. Kjo ka qenë edhe njëra ndër strategjitë e Serbisë. Në heshtje e përjashtim shoqëror, të mbijetuarat e këtyre krimeve u bën forca lëvizëse për njohjen dhe dënimin e këtij krimi të luftës.Në Kosovë është përdorur si mjet lufte nga Serbia, mjet që ka lënë pasoja të gjerë te individi, familja, mbarë populli e shoqëria”.
Siç është informuar opinioni publik shqiptar, duke filluar nga data 12 qershor 2024, në 25-vjetorin e përfundimit të zbatimit të gjenocidit në Kosovë, në faqen e internetit të Qendrës “Gjenocidi në Kosovë-Plagë e hapur”, kam filluar të botoj në vazhdime librin tim të titulluar “Gjenocidi në Kosovë – Aspekte teorike dhe studime rastesh”. Si koinçidencë, pjesa e 27 e fejtonit, e publikuar sot, lidhej pikërisht me dhunën seksuale dhe interpretimet e gabuara nga juristë dhe historianë të Kosovës.
Për të shmangur parafrazimet e tekstit në fjalë, në këtë rast do të shkëpus një pjesë të shkrimit të publikuar sot, me shpresë se do të ndihmojë të kuptohet se emërtimi i saktë i dhunës seksuale që zbatuan forcat e armatosura serbe gjatë luftës në Kosovë nuk janë as “krime lufte” e as “mjet lufte”, por akte gjenocidale. Emërtimi i saktë i këtij krimi është kusht paraprak që të adresohen drejtë plagët e së kaluarës.

Dhuna seksuale – Krimet e luftës, krimet kundër njerëzimit dhe krimi i gjenocidit

Në kuadër të së drejtës penale ndërkombëtare, dhunimi dhe të gjitha format e dhunës seksuale, që paraqesin lëndim të rëndë të integritetit fizik dhe mendor të viktimës, janë të përfshira në të tria kategoritë e krimeve të rënda: krimi i gjenocidit, krimet kundër njerëzimit dhe krimet e luftës.
Në rastet kur dhuna seksuale ndodh gjatë një konflikti të armatosur, qoftë të karakterit ndërkombëtar, qoftë të karakterit jondërkombëtar të përkufizuar në të drejtën ndërkombëtare humanitare, atëherë kemi shkelje të të drejtave themelore të njeriut, të Konventave të Gjenevës të 12 gushtit 1949 dhe të protokolleve shtesë I dhe II të vitit 1977.
Ajo që vlen të theksohet lidhur me dhunën seksuale në kuadër të krimeve të luftës ka të bëjë me faktin, se përgjegjësia penale është individuale për autorët e krimeve, sepse kjo dhunë nuk është rezultat i një strategjie shtetërore, por akt individual. Në dallim nga dhunimet e tjera individuale, dhuna seksuale në kuadër të kësaj kategorie cenon njërën nga kategoritë e mbrojtura me këto akte juridike ndërkombëtare. Dhe, si e tillë, është përfshirë në Statutin e Gjykatës Penale Ndërkombëtare (Statuti i Gjykatës Penale Ndërkombëtare, neni 8, § 1, pika b-XXII).
Kur dhunimi dhe format e tjera të dhunës seksuale ushtrohen gjatë aksioneve të përmasave të gjera dhe sistematike kundër një popullsie civile, e cilësdo përkatësi kombëtare qoftë, atëherë kemi të bëjmë me krim kundër njerëzimit, sepse në këtë rast viktima lëndohet në atë që është njerëzore, sipas Statutit të Gjykatës Penale Ndërkombëtare (Statuti i Gjykatës Penale Ndërkombëtare, neni 7, § 1 dhe 2, pika g në të dy paragrafët)

Në dallim nga krimet e luftës, aktet kriminale që hyjnë në kategorinë e krimeve kundër njerëzimit mund të kryhen edhe në kohë paqeje dhe dallojnë nga krimi i gjenocidit, për faktin se aktet kriminale të cilësuara si krime kundër njerëzimit nuk janë domosdoshmërish të drejtuara kundër një grupi kombëtar, etnik, racial ose fetar. Vetëm atëherë kur dhuna seksuale lëndon integritetin fizik dhe mendor të anëtarëve të një grupi të caktuar kombëtar, etnik, racial apo religjioz, me qëllim të shkatërrohet tërësisht ose pjesërisht grupi si i tillë, përbën akt gjenocidal në përputhje me Konventën për Parandalimin dhe Dënimin e Krimit të Gjenocidit (Konventa për Parandalimin dhe Dënimin e Krimit të Gjenocidit, neni II, § b.), Statutin e Gjykatës Penale Ndërkombëtare (Statuti i Romës i Gjykatës Penale Ndërkombëtare, neni 6, § b. dhe Elementet e Krimeve Elementet e Krimeve, neni 6, §b, Génocide par atteinte grave à l’intégrité physique ou mentale).
Për të shmangur çdo konfuzion lidhur me atë se cilat akte hyjnë në këtë kategori, në tekstin juridik të titulluar Elemente të Krimeve, saktësohet:
“Elementet e gjenocidit përmes lëndimit të integritetit fizik dhe mendor janë në rastet kur:
1. Autori i krimit ka cenuar rëndë integritetin fizik dhe mendor të një personi apo të më shumë personave;
2. Ky person ose këta persona i takojnë një grupi kombëtar, etnik, racial, fetar të veçantë;
3. Autori i krimit kishte për qëllim të shkatërronte tërësisht ose pjesërisht këtë grup kombëtar, etnik, racial, fetar.
4. Një veprim i tillë është bërë në kuadër të një serie veprimesh të ngjashme, të drejtuara kundër këtij grupi, apo që mund të shkaktonte një shkatërrim të tillë.
Me qëllim që të saktësohet se cilat veprime hyjnë në aktet gjenocidale, që kanë për qëllim të shkaktojnë lëndimin e integritetit fizik dhe mendor të pjesëtarëve të grupit të vënë në shënjestër, në fusnotën 3 të këtij neni saktësohet: “Pa u kufizuar në format e shfaqjes, ky veprim përfshin aktet e torturës, të dhunimit, të dhunës seksuale, të trajtimeve çnjerëzore ose poshtëruese” (Cour pénale internationale, Textes juridiques fondamentaux, Eléments des crimes, Article 6 (b), Génocide par atteinte grave à l’intégrité physique ou mentale, f. 2).
Me një fjalë, sipas këtij dokumenti juridik themelor të së drejtës ndërkombëtare, në kategorinë e krimit të gjenocidit hyjnë vetëm aktet e torturës, të dhunimit, të dhunës seksuale, të trajtimeve çnjerëzore ose degraduese që u bëhen anëtarëve të një grupi kombëtar, etnik, racial ose fetar, me qëllim që të shkatërrohet grupi si i tillë.
Ajo që është me rëndësi të thuhet lidhur me gjenocidin përmes dhunës seksuale, si formë e lëndimit të integritetit fizik dhe mendor, ka të bëjë me faktin se në këtë kategori nuk hyn dhuna seksuale që është bërë si akt individual për shfryrje të epsheve, por vetëm aktet që kanë për qëllim shkatërrimin të cilitdo nga grupet e lartpërmendura.
Pikërisht për këtë arsye, preokupimi i strukturave që kanë planifikuar dhe zbatuar planin e gjenocidit është fshehja e krimeve. Meqenëse në Kosovë viktimat ishin evidente, strategjia e Serbisë dhe e mbështetësve të saj ishte zvogëlimi i numrit të viktimave dhe zhvendosja e përgjegjësisë nga shteti, në grupe dhe individë (paramilitarë), që gjoja ishin jashtë kontrollit shtetëror.
Rrëfimet publike për disa raste të dhunës seksuale në Kosovë e dëshmojnë më së miri këtë strategji. Gjatë disa dhunimeve kemi “ndërhyrjen” e eprorëve ushtarakë serbë, “duke i qortuar” ata që kryenin dhunime dhe i trajtonin si “pisa”. Madje kemi raste, kur kriminelët prezantohen si “të dehur ose nën ndikimin e lëndëve narkotike”. Në këtë mënyrë, shteti serb përpiqet t’i prezantojë si veprime individuale aktet e dhunës seksuale dhe të mohojë vërtetësinë, se synimi i kësaj dhune ishte lëndimi i rëndë i integritetit fizik dhe mendor i shqiptarëve të dhunuar, me qëllim shkatërrimin e shqiptarëve si të tillë.
Dihet se dhuna seksuale ka pasoja të rënda për viktimën. Por kur dhuna seksuale hyn në funksion të strategjisë së shkatërrimit të një grupi, siç ishin dhunimet e shqiptarëve në Kosovë, atëherë qëllimi i dhunimeve seksuale nuk është vetëm shkatërrimi i viktimave të drejtpërdrejta, por, nëpërmjet dhunimeve, synohej të lëndohej integriteti mendor edhe i të afërmve të viktimave, i tërë grupit, i të gjithë shqiptarëve. Vetëm në kuadër të këtij qëllimi mund të shpjegohen dhunimet e meshkujve dhe detyrimet e dhunimeve brenda anëtarëve të së njëjtës familje, ku prindi detyrohej të kryente marrëdhënie seksuale me fëmijën e vet dhe anasjelltas.
Prandaj duhet të jemi të kujdesshëm kur përpiqemi të hedhim dritë mbi këtë formë të gjenocidit, sepse rrezikojmë të individualizojmë një krim shtetëror. Fatkeqësisht kemi raste, kur viktima e dhunës seksuale ka rënë viktimë e strategjisë së shtetit serb dhe deklarojnë se janë dhunuar nga “paramilitarë”. Tragjedi e dyfishtë!

Po trëndafili i bardhë për kë është krijuar

Published: 14 september 2024

Nga Bedri Islami

Esse të shkurtra

1.

Këto ditë ishte përvjetori i vdekjes së Fan Nolit. Më i ndrituri i të ndriturve dhe më i dituri i të diturve.

Pak kush u kujtua për Nolin? Shteti, jo që jo, megjithëse jemi Republikë dhe ai ishte ithtar i madh i Republikës!

Noli është Marathanomak i përjetshëm, më i shquari i lajmësve të lirisë!

Noli nuk ishte ushtar, ai ishte luftëtar dhe ka dallim të madh mes nocionit të parë dhe të dytë!

Ishte aq i madh,  sa ne turpërohemi në heshtjen ndaj tij.

Ai ishte njeriu i të vërtetës, ne na pëlqen mashtrimi dhe e pavërteta!

Lufta e guximi i tij kanë bërë punë të mëdha!

E pse, atëherë, nuk kemi më nevojë për dishepujt të tillë?

Mos e flakni kurrë heroin nga shpirti juaj!

Ne kemi flakur atë dhe vrapojmë të hipim në piedestalin e tij!

Të mjerët ne!

2.

Ata që e kanë njohur poezinë lirike të Ndre Mjedës e kanë të vështirë të përfytyrojnë mendimtarin e madh ulur në një bahçe të fshatit të vogël Kukël, pranë Shkodrës, ku shkoi më shumë se gjysmën e jetës së tij.

Shtatvogël, flokërënë, me duart që i lëviznin vazhdimisht, ndjente të njëjtin ngazëllim si pas parmendës, ashtu edhe kur përkthente Gëten!

Bilbili i Mjedës , në poezinë lirike shqipe, është njëjtë si pëllumbi i tretë i Noas që sinjalizoi rikthimin e jetës!

3.

Me përmendë emrin e Whitmanit është njëjtë si të thërrasësh një simbol të gjenisë së pakufishme, të thirrjes titanike, gati in koherente, që vet përfaqëson klithmat e shpirtit, dhe, për fat, i agimit të Amerikës.

Në Shqipëri vetëm një poet ka shtatin e tij vigan ,megjithëse në pamje i brishtë, i kujdesshëm, sqimatar, sa që të duket se ke të bësh me një dendy të viteve 30 të shekullit të shkuar.

Migjeni!

4.

Despotizmi dhe tirania i katandis kombet në humbjen e shpirtit.

Nuk ka gjë më të shurdhër, më të heshtur, më të pashpresë dhe më të egër se sa humbja e shpirtit.

Çudia më e madhe është se kur vdesin tiranët, popujt qajnë!

5.

Velaskez dhe Françesko Goja janë dy piktorët më të mëdhenj të Spanjës në të gjitha kohërat!

Të parin e duan më shumë në Spanjë, të dytin e respektojnë më shumë jashtë Spanjës!

I pari ka përgatitur të dytin

Më janë dukur si Gjon Pagëzori dhe Jezus Krishti.

Historia e Spanjës së bukur, joshëse, triumfuese, pak don kishoteske, nuk shpjegohet ndryshe pa Velaskez.

Historia e Spanjës kryengritëse, rebele, dashuruese nuk shpjegohet dot pa Francesko Goja!

Por e kishte të vështirë të ishte profet në vendlindjen e tij! Profetizoi përmes pikturës.

Këtij të fundit, në Shqipëri, i ngjan vetëm Abdurrahim Buza!

6.

Adem Demaçi tashmë nuk është më.  Ai ishte një ndërgjegje e pastër dhe në shpirtin e tij sundonte absolutja!

Çuditërisht burgu i gjatë, 28 vite, e bëri më tolerant. Ishte njeri pa vese dhe nuk mund të zemëroheshe kurrë me të.

Ai e adhuronte nga larg furtunën.

E ndolli atë dhe , kur ajo erdhi, e bëri edhe më të pranueshme.

Në vetvete ishte një çlirues, zemërbutë, që nuk e kishte për turp të pranonte se, “ Vetëm të vdekurit dhe të marrët nuk ndryshojnë”.

Të vdekurit nuk e gjykojnë dot…

7.

Dy poetë më çlodhin edhe pas një udhëtimi të gjatë apo një ditë të rrëmbyer nga mjegullat. Esenini dhe Jorgo Bllaci.

Janë dy poetë që i duan të gjithë për nga sinqeriteti, tingëllimi i pazakontë, rrjedha e bukurisë hënore.

Kanë vuajtur si pak të tjerë dhe kanë qenë të lumtur si pak kush!

Është njerëzorja kundër barbarisë!

8.

Atdheu është AKT BESIMI. Ai ndriçon shpirtrat e mëdha dhe verbon shpirtrat e egër!

Shqiptari, në përgjithësi, nuk u beson rrethanave, thuajse gjatë gjithë jetës së tij ai ka qenë më me dëshirë një individ , jo një nënshtetas.

Të jesh shqiptar do të thotë ta ndjesh këtë gjë.

9.

Është e habitshme, dy libra më shkaktojnë dhimbje trupore. “Idioti” i Dostojevskit dhe “ Nëpunësi i pallatit të Ëndrrave” i Kadaresë.

Nuk e di pse më ndodh kështu: veçse , sa herë që dora ime zgjatet drejt këtyre librave kam një ngurrim dhe stepje.

Më duket se kam Asgjënë dhe Gjithësinë para vetes, ndërsa qëndroj i mbyllur në një llambë, që nuk është magjike, por ka një dritë të zbehtë.

10.

Disa vite më parë, në Detin e Veriut, hodha në valët e tij një gonxhe trëndafili të bardhë!

Kur erdha në Shkodër, motra ime , në oborrin e shtëpisë së vjetër, kishte mbjellë , mes luleve të tjera, një trëndafil!

Kishte çelur vetëm një gonxhe!

E bardhë!

Malli i motrës!

11.

Poeti i madh francez, Viktor Hygo ka një varg të jashtëzakonshëm për nga bukuria dhe figura e mahnitshme.

Ai shkruan ” Kuçedra univers që përdredh trupin e mbushur me yje”.

I ka thënë të gjitha në një varg dhe përfytyrimi ynë mbetet i pafuqishëm për të shkuar deri në fund. Ai mbetet diku.

Në përngjasim të tij, çka ndodh me mendjet gjeniale, Shekspiri shkruan se, ” Zgjedhën e yjeve të kobshëm le ta hedhë poshtë trupi ynë i lodhur nga bota”.

Dy gjuhë të mëdha që jetojnë të ripërtërira te poetët e mëdhenj.

12.

Vegim

Më është shfaqur rrugica e ngushtë drejt shtëpisë sime dhe marsi me lotët e fundit të dimrit. U zgjuan befas nga ardhja jote.

“Çfarë bën aq larg, të thashë, nën atë shi trëndafilash të bardhë?”

Kisha droje të zgjas dorën.

Mos ikën!

Vegimet vijnë befas, e , po kaq befas ikin.

13.

Të gjithë e pranojnë se, pasi lexoi poezitë e Sergej Eseninit, shkrimtari i shquar, Maksim Gorki qau me dënesë. Lotët rridhnin në vargjet e këtij arrakati me zë kumbues, që kishte lindur për poezi dhe që ndjeu disfatën shpirtërore.

Shpesh herë kam menduar , ndoshta miturisht, a qau me dënesë Maksim Gorki kur mësoi vetëvrasjen e poetit, në dhomën e një hoteli modern, dhe, nëse ka ndodhur kjo, përse askush nuk e ka shkruar?

Esenini nuk u bë poet, ai kishte lindur poet dhe, si ndodh me të tillët, ata janë lehtësisht të vdekshëm dhe përjetësisht të pavdekshëm.

Esenini kishte thirrur dikur , ” Oh Zot, fanitu!”, por në çastin e fundit ai ishte i braktisur nga të gjithë. Çasti ishte i shkurtër, lavdia vazhdon!

Nuk e di nëse qau Maksim Gorki kur mësoi vdekjen e poetit!

E gjitha kjo më kujton ” Vdekjen e Nositit” të lirikut më të madh të gjuhës shqipe, dashuronjësit të krisur, Lazgush Poradeci.

14.

Këtu e shumë vite të shkuara, duhet të ketë qenë vera e vitit 2000, kur isha në Spanjë me Nënën time, më ndodhi një ngjarje e rëndësishme : pashë për herë të parë pikturat e çuditshme të El Greco-s.

Nuk shqitesha dot prej tyre, megjithëse më shkaktonin një ndjenjë ankthi.

Piktura e tij të bënte të ndjeje veten të pranishëm në atë që ishte për shfaqur aty, e , megjithëse të ndjellte dëshirën të ikje sa më larg, nuk mundeshe dot. Të dukej sikur këmbët të ishin mbërthyer para tablove të mëdha të tij, të cilat , në portretet e gjithçka tjetër, nuk kishin përmasat e zakonshme. fytyrat më dukeshin më të zgjatura, bebëza e syrit kishte një dimension tjetër, të dukej sikur ishte gjithçka në lëvizje, deri në atë përngjasim, sa të sillte zemërimin e papërmbajtur, shprehjen mahnitëse të vuajtjes njerëzore, atë çast të vrundullit dhe të pafuqisë.

Dy vite më parë shkova përsëri, renda drejt galerisë ku kisha parë fillimisht El Gregon, ndoshta me mungesë frymëmarrje shkova drejt vendit ku ishin pikturat e tij, por, befas, çudi e madhe, asgjë nuk regëtinte si më parë.

Lufta në Kosovë kishte kohë që kishte mbaruar!

Është e vështirë në vjeshtën e jetës të kuptosh agun e saj!

15.

Në njërin nga studimet e tij, Jorge Luis Borges shkruan se për të krishterin, jeta dhe vdekja e Krishtit janë ngjarja qendrore e historisë së botës; shekujt e mëparshëm e përgatitën, të mëvonshmit e pasqyrojnë.

Para se Adami të formohej nga pluhuri i dheut, para se të botë të ndaheshin ujërat, ATI e dinte se i BIRI duhej të vdiste mbi kryq dhe, si teatër të asaj vdekje të ardhshme, krijoi tokën dhe qiejt.

Në fakt, Krishti vdiq nga një vdekje e vullnetshme!

Ai vetë ka pohuar se ” Askush s’ma heq jetën, unë e jap jetën” (Gjoni, 10:18).

Ndoshta , hekuri u krijua për gozhdët, gjembat për kurorën, gjaku e uji për plagën, Jeruzalemi si një amfiteatër i madh dhe vetë kodra e Golgotës ishte krijuar si një skenë madhore, ku do të ishte prania e një vdekje të paralajmëruar.

Po, trëndafili i bardhë për kë është krijuar?

Burimi i artikullit/ Gazeta Dita

https://gazetadita.al/po-trendafili-i-bardhe-per-ke-eshte-krijuar/?fbclid=IwY2xjawFSJg9leHRuA2FlbQIxMQABHQql6ukMbLr1DUQSHx2LIdJF7Vx4qcGBUHQqNAnmJvNjQfyrLRm3OA0-Bw_aem_ETC0SV-8IG1G8d8IaNzKCA

Logorreja dhe “kapsllëku” i ideve konstruktive!

Published: 14 september 2024

Shkruan: Bardhyl Mahmuti

Në një kontekst shoqëror, ku sindromi i Fregolit ka prekur një numër të konsiderueshëm njerëzish, janë plotësisht të kuptueshme të gjitha llojet e reagimeve ndaj shkrimeve që nuk përputhen me bindjen e krijuar, se kundërshtari i tyre politik, Edi Rama, është transformuar në shtatore të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, dhe që nga Hora e Arbëreshëvet përtej detit i persekuton… Rrjedhimisht, edhe reagimet ndaj shkrimit tim për këtë vepër artistike i kam parë në këtë kontekst.

Nga pakënaqësitë që ka shkaktuar shkrimi im i titulluar “Shtatorja e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut dhe sindromi i Fregolit”, kam përzgjedhur reagimin e Dritan Goxhajt, për arsye se shkrimi i tij nxjerr në pah disa simptoma të kësaj sëmundjeje mendore.

Që të kuptohet në tërësi prekja e tij nga sindromi i Fregolit, po sqaroj lexuesit që nuk janë në dijeni, se më 31 korrik të vitit 2023, ish-luftëtari i UÇK-së, Dritan Goxhaj, u arrestua padrejtësisht nga autoritetet e Shqipërisë, në bazë të një fletarresti të lëshuar nga Dhomat e Specializuara të Kosovës. Fatmirësisht, Gjykata e Apelit e Tiranës refuzoi ekstradimin e tij në Hagë dhe, pas shumë presioneve dhe vuajtjeve që përjetoi ai dhe familja e tij, më në fund u lirua.

Duke pasur parasysh këtë të dhënë, kur lexova reagimin e tij, m’u kujtua një miku im, që kishte reaguar ndaj atyre, që prapa çdo gjëje shihnin fytyrën, dorën apo hijen e Edi Ramës. Për arsye se nuk dëshiroj ta përfshij në këtë polemikë, po e parafrazoj reagimin e mikut tim B.H.: “Reagimet e atyre që në shtatoren e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut shohin fytyrën e Edi Ramës, më kujtuan kohën kur pushtuesit serbë na kishin ndaluar të presim dru në pyjet tona, për t’u ngrohur në dimrin e acartë. Nga frika se mund të zbuloheshim, kur futeshim “ilegalisht” në pyll çdo lis na dukej si fytyra e rojtarit të pyllit”.

Prandaj simptomat paranojake që dalin në pah në reagimin kundër shtatores së realizuar nga artisti Gëzim Muriqi, rrjedhimisht edhe replika e Dritan Goxhajt kundër shkrimit tim, janë të kuptueshme: gjithkund shohin fytyrën, zërin, dorën dhe hijen e “persekutorit të tyre”!

Një karakteristikë e të prekurve nga sëmundja mendore e sindromit të Fregolit, është vjellja kundër atyre që nuk e interpretojnë realitetin sipas psikozës së tyre. Ankthi që i kaplon nga paranoja e “persekutorit”, që i ndjek dhe që shfaqet gjithandej për t’i torturuar, u bllokon kapacitetin e trurit për të menduar në mënyrë konstruktive dhe u shkakton një jashtëqitje nga goja të asaj që kanë në bark! Me një fjalë, si pasojë e “kapsllëkut” në kokë, shpërthejnë në logorre (diarre e fjalëve)!

Në kuadër të kësaj logorreje, Dritan Goxhaj i referohet “psikologjisë së aviacionit” dhe, nëpërmjet saj, dëshiron të shpjegojë “llogjikën” që kam përdorur “si mekanizëm mbrojtës” për “të justifikuar aktin si për veten time, ku kam qenë pjesëmarrës në këtë ceremoni, i ftuar nga vetë autori i shtatores, por edhe për të gjithë pjesëmarrësit e tjerë”.

Për hir të korrektësisë ndaj lexuesve, po sqaroj se për pjesëmarrjen në manifestimin madhështor të inaugurimit të shtatores në fjalë nuk kam pasur ftesë personale as nga autori i shtatores, siç shpif Dritan Goxhaj, as nga shoqata “Hora e Skënderbeut”, që organizoi mbledhjen e mjeteve financiare për realizimin e kësaj shtatoreje, dhe as nga nikoqiri i këtij manifestimi, kryetari i bashkisë Hora e Arbëreshëvet. Së bashku me bashkëshorten time kemi shkuar privatisht si shqiptarë, pasi u informuam nga mediet për organizimin e këtij manifestimi të organizuar në mënyrë të përkryer.

Mirëpo, të gjithë “shokët” dhe bashkëveprimtarët me të cilët kemi vepruar në kuadër të “lëvizjes politike ‘ilegale’- LPK-së”, e dinë fare mirë se, edhe në rast se do të kisha qenë i ftuar nga artisti Gëzim Muriqi, të cilin nuk e kam njohur dhe nuk e kam takuar asnjëherë përpara se të realizonte skulpturën e mrekullueshme të shtatores së Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, nuk do të heshtja për ngjashmëritë eventuale të pamjes së shtatores së Heroit Kombëtar me të ndonjë personaliteti politik. Unë kam folur dhe ngritur zërin edhe në kohën kur në trojet shqiptare nën Jugosllavi, siç thuhet në Kosovë, “pasuli numërohej kokërr për kokërr”, e jo sot, ku e drejta për të shprehur mendimin i ka mundësuar lloj-lloj mushke të livadhisë si t’ia dojë qejfi.

Në vend që të lëshohet për së rrafshi dhe të shohë iluzionin e provokuar nga paranoja e të persekutuarit, Dritan Goxhaj ngjitet në qiell dhe harron se psikologjia e aviacionit, si drejtim i psikologjisë së aplikueshme, ka për qëllim të sensibilizojë pilotët për rreziqet që ndërlidhen me iluzionet që shfaqen si rezultat i ndërveprimit kompleks të fizikës, perceptimit njerëzor dhe teknologjisë, kur ata lundrojnë në qiell. Fatkeqësisht, edhe kur “zbret në tokë”, paranoja e pengon Dritan Goxhajn të lirohet nga “fjalët në hava”.

Ai harron kontekstin kohor dhe hapësinor ku ndodhet dhe nxjerr nga arsenali paranojak kërcënimin si “mekanizëm mbrojtës, duke vringëlluar Kodin Penal: “Në Republikën e Shqipërisë ka një nen në Kodin Penal që mbron cenimin e simboleve dhe emblemave kombëtare, dhe duke qenë se ju, por edhe të gjithë ne, e konsiderojmë Gjergj Kastriotin – Skënderbeun si Emblemë Kombëtare, çdo lloj simboli që nuk puqet me historiografinë e kohës dhe të Shqipërisë është cenim i kësaj embleme”! “Dhe shoku Bardhyl – vazhdon Dritan Goxhaj, – është marrë vetëm me ujkun, duke anashkaluar total yllin e Davidid në mburojën e Skënderbeut. Në asnjë riprodhim të sajin dhe as në versionin e saj origjinal nuk mban kjo mburojë një yll mbi kokat e shqiponjës. Edhe në këtë rast është tentuar të cënohet jo pa qëllim flamuri ynë kombëtar, kur dihet që flamuri ynë është flamuri i Skënderbeut”.

Mbetet e paqartë nëse Dritan Goxhaj kërcënon me nenin 268 të Kodit Penal të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë të vitit 1977, që sanksiononte masat ndëshkuese me gjobë ose me burgim gjer në tre muaj, për ata që cenonin simbolet kombëtare, në mesin e së cilave edhe flamurin kombëtar. Në rast se i referohet këtij kodi penal, atëherë Dritan Goxhaj, që konsideron se “flamuri ynë kombëtar është flamuri i Skënderbeut”, duhet ta ketë të vështirë të argumentojë se çfarë kërkonte ylli i kuq komunist me pesë cepa mbi shqiponjën e zezë dykrenore, sepse ky kod penal mbronte flamurin e përkufizuar me nenit 108 të Kushtetutës së Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë, të vitit 1976, ku flamuri ynë kombëtar “paraqet një fushë të kuqe me një shqiponjë të zezë dykrenore në mes, mbi të cilën është një yll i kuq me pesë cepa, qëndisur rreth e rrotull në ngjyrë ari”. Ndërkaq, nëse u referohet kodeve penale pas përmbysjes së regjimit komunist në Shqipëri, ato sanksiononin cenimin e flamurit të përkufizuar në nenin 14 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë të miratuar me referendum në vitin 1998, ku “flamuri kombëtar është i kuq me një shqiponjë të zezë dykrenore në mes”.

Dritan Goxhaj do ta ketë të vështirë të sqarojë gjithashtu se, përveç ngjyrës së zezë, çfarë ka të përbashkët shqiponja e flamurit kombëtar të ngritur më 28 nëntor 1912, me shqiponjat e flamurit të periudhës komuniste dhe asaj postkomuniste. Sidoqoftë, uroj të mos i shpallë të dënueshme me “kodin e tij penal”, për shkak se nuk kanë asgjë të përbashkët me shqiponjën e bardhë ose ngjyrë bronzi të vulave të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, apo me yllin gjashtëcepash mbi shqiponjën dykrenore të vulës së Gjegj Kastriotit-Skënderbeut dhe ujkun nën kthetrat e shqiponjës në vulën e dytë të Heroit Kombëtar

Simbolet kombëtare janë rezultat i raportit të forcave në një kontekst të caktuar shoqëror dhe historik dhe duhet të vlerësohen në përputhje me rrethanat përkatëse. Ndërkaq, prezantimi artistik i simboleve është e drejtë ekskluzive e artistëve, pa marrë parasysh nëse dikujt i pëlqen apo nuk i pëlqen. Dritan Goxhaj duhet ta dijë se koha e diktateve të “llogjikës” së Andrei Zhdanovit, që veprat artistike të bëhen në përputhje me shijen dhe pikëpamjet ideo-estetike të Generalisimusit, ka perënduar përgjithmonë. As përdorimi i fjalës “shok”, as transkriptimi fonetik në variantin sllav “llogjikë” për fjalën “logjikë”, dhe as ëndrrat e tyre nostalgjike për të kaluarën nuk mund ta kthejë rrotën e historisë prapa! Ka vdekur njëherë e përgjithmonë periudha e “llogjikës” së diktatit dhe e kërcënimeve me kode penale ndaj artistëve!

Nëse Dritan Goxhaj dhe njerëzit e së njëjtë “llogjikë” nuk shohin simbolikën e lëkurës së ujkut të rrjepur mbi supin e shtatores së skulpturuar nga Gëzim Muriqi si një ndër elementet që paraqesin origjinalitetin e prezantimit artistik të figurës emblematike kombëtare të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, por shohin Edi Ramën me lëkurën e dhelpërakut në shpatullat e tij, është mirë t’i drejtohen Doktorit dhe të gjejnë “shërim” të përbashkët nga epidemia e sindromit të Fregolit!

Sa më përket mua, asnjë element artistik në realizimin e Gëzim Muriqit nuk cenon Emblemën tonë Kombëtare! Përkundrazi! Origjinaliteti i punës së artistit e nxjerr figurën e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut nga “llogjika” e moçme e perceptimit uniform dhe e mishëron me gjeneratat e reja!

Madje edhe në rast se Gëzim Muriqi do të kishte vënë nën këmbën e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut puplat e ndonjë huti, nuk do ta cenonte aspak Heroin Kombëtar, por do t’i jepte një dimension artistik, që do ta ndërlidhte me aktualitetin që po kalojmë si shoqëri, ku lloj-lloj HUTI i jep të drejtë vetes të përdhosë një vepër artistike!

P.S.

Fatkeqësisht Gjergj Kastrioti-Skënderbeu nuk ka lënë ndonjë sqarim a porosi për Dritan Goxhajn, për arsyet e vendosjes së yllit me gjashtë cepa në njërën vulë dhe ujkun nën kthetrat e shqiponjës në vulën tjetër! Kjo do t’i kishte mundësuar “shokut” Dritan t’i jepte përgjigje fëmijës së tij 7-vjeçar” për këto çështje. Sa për arbëreshët, nuk kemi përse të brengosemi: ata e bartën në shpirt figurën e Heroit tonë Kombëtar dhe ua përcollën brez pas brezi edhe shqiptarëve të trojeve të tjera etnike.

Histeria paranojake që ka kapluar të sëmurët mendorë nga sindromi i Fregolit më kujtuan një barsoletë të viteve ‘90-të, të asaj kohe kur polarizimi ndërmjet Sali Berishës dhe Fatos Nanos kishte arritur kulmin.

“- Doktor, kanë vrarë Fatosin!”

“- E ka vrarë Nano!”, u përgjigj Doktori!

Me kaq i jap fund çështjes që lidhen me shtatoren e madhërishme të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut, të realizuar nga Gëzim Muriqi.

Shqiptarja nga Sanxhaku i përgjigje Dudiqit: Unë jam shqiptare, gjaku im shqiptar

Published: 14 september 2024

Kryetarja e Këshillit Nacional Shqiptar në Pazarin e Ri në Sanxhak, Amina Nuraj përmes një letre publike i është përgjigjur kryetarit të Bashkësisë Muslimane në Serbi, Mevlud Dudiq, i cili përmes një fjalimi në një manifestim në Preshevë propagandonte se ju nuk jeni shqiptar , por musliman, s”ka shqiptar dhe se përmes medreseve e fakultetit islam do bëj islamizinin e kësaj treve shqiptare, përcjell INA.

Ja përgjigja publike e Nuraj  ndaj Mevlud Dudiqit, kryetarit të Bashkësisë Muslimane të Serbisë:

Në Kur’anin famëlartë është shkruar: “O ju njerëz, Në ju krijuam nga një burrë dhe një grua dhe ju kemi bërë komb dhe fise që të njiheni.”

Unë po ju shkruaj shqip sepse e di që ju flisni shqip si çdo Sanxhakli.
Nëse je një besimtar i tillë, pse nuk i respekton fjalët nga Kur’ani? Sepse vetë Kur’ani thotë se ata na krijuan dhe na ndanë në kombë dhe fisë.
Por duket se ju nuk e keni lexuar as librin tuaj të shenjtë. Islami si Islam është një feja i pastër që i jep të drejtën të gjithëve për gjithçka, por ju ekstremistët e bëtë ashtu siç dëshironit.

E dini z. Dudiq, për mua islami është gjëja më e shenjtë në jetë, por islami normal, jo shpikja juaj që e bëni si të doni.
E dini se para Zotit dhe në shtëpi unë jam një muslimane e kombit shqiptar që jetoj për flamurin tem, por kur dal nga shtëpia jam një grua shqiptare që jetoj dhe luftoj për kombin dhe flamurin tem dhe kjo grua shqiptare nga Sanxhaku nuk ka pasur dhe nuk do të ketë vëlla turk apo arab, vëllai im është ai në venat e të cilit rrjedh gjak shqiptari dhe sa të jem gjallë kështu do të jetë, sepse gjaku im është gjaku Shqiptar,nuk do të jetë kurrë gjaku huaj!

A ju kujtohet z.Dudiq kur ishit në Priboj (nëse nuk gaboj) kur ishit ulur me vëllezërit tuaj Vuçiq dhe Vulinin në të njëjtën tavolinë, kur njëri nga vëllezërit tanë filloi të thoshte se gruaja dhe vajza e tij, të cilat kishin veshur një hixhabin, u sulmuan nga serbët dhe u përpoqën t’ia hiqnin të njëjtin hixhab nga koka gruas dhe vajzës së tij, dhe ju nga frika e Vuçiqit dhe Vulinit (për të mos prishur marrëdhëniet vëllazërore me ta), u përpoqët t’ia mbyllni gojën burrit me mimikë. Dhe ju ftoni dikë në Islam? Lëreni atë punë, nuk është për ju”, shkroi Amina Nuraj, kryetare e Këshillit Nacional Shqiptar në Pazarin e Ri në Sanxhak.(INA)