Nese nuk te thash se per mua je ti ajo qe me fal buzeqeshje, ajo qe me fal ngrohtesi.
Nese s’ta shpreha dot sa shume te dashuroj fajin e kish natyra qe si dha zemres goje.

Nje mije poezi do ti shkruaj per ty ,por asnjera s bene pune ,qe te kthehesh tek une, molle e ndaluar, e ndaluar per ne, qenka dashuria jone, qe u mbulua me dhe!!

Tash nuk jemi afer, si dikur nuk jemi, pervec njeri tjeterit tjeter gje nuk kemi!

Te pres jashte botes aty ku realiteti behet magji, te pres aty ku urrejtja behet dashuri, ku lotet kthehen ne rreze dielli. Te pres aty ku le krenarine per gjithmone, te pres aty ku zemra ime s do te vuaj me!

Sa te cmuar jane syte e tu pas gjithe kesaj qe kam pare. Sa e varfer eshte gjithcka qe shohe, kur shohe syte e tu.

Si guxove qe zemren time te ma marresh ashtu, si rrezikove kaq shume. Ke harruar cka te kam thene! Borxhi me borxh lahet, sepse edhe zemren tende kam une.

Shume te dua ne kete nate, eja e mos mbaj inat, mos u be zemer e ngrute, jeta eshte e shkurter!

Pa u lind po e braktis kete dashuri, mos harro kur me the: Do te jetoj vetem per ty, o ti dhe vetem ti!
Ti je shkaktare per kete vetmi.

Pa ty nuk mundem te rri, pa ty jeta me behet hi, pa ty jeta nuk mjafon, se zemra e ime e shkrete vetem ty te don!