Dashuria eshte nje thesar i humbur qe kerkohet nga njerzimi, i cili na kujton pse ja vlen per te jetuar!

Dashuria eshte det, gjithkush mund te zhytet, por ai qe s’di te notoje, mund edhe te mbytet!

“Dashuria e papjekur thote: “Te dua sepse kam nevoje per ty”, dashuria e pjekur thote: “Kam nevoje per ty sepse te dua”.

Dashuri mundet te jap vetem ai qe dashuron!

Dashuri, nje emer, emer qe te there ne zemer qe kur permendet emri i saj lotet rrjedhin e vuajtja ska skaj.

Dashuria e vertete eshte kur zemra dhe mendja jote thone te njejten gje!

Emer qe duhet me shume se vetvetja emer qe e din e c’eshte e verteta, qe te bene njemije vjet te jetosh e te bene c do gje ta gezosh! Dashuria!

Nese me do me lere te qete qe ta vertetoj se a te dua me te vertete, e nese kujton se me ke fituar ky eshte nje mendim i yti i gabuar.

Dikur desha dikend, dhe ndoshta do ta dua, por si dikur dikend, asnjehere askend.

Gjithcka qe deshiroja nete dhe dite te tera, ishte te te dashuroja me gjithe fuqine e qenies sime.
Lutesha qe te pranoje te qendroje prane meje deri ne fund te jetes sime.

Mos mendo se per ty poezia ime ka marre fund, sepse fundi nuk i vjen kurre edhe nese ty s te takoj askund.

Do te vazhdoj te shkruaj deri ne fundin e kesaj bote dhe nuk do te harroj kurre si me mashtroi dashuria jote.

I shkruaj asaj qe kurr nuk e takova, asaj qe ne zemer ende e mbaj dhe qe nga fillimi e dashurova. I shkruaj zerit qe kurr se degjova, dashurise qe mbete vetem ne mendje, asaj qe vetem e enderrova.
I shkruaj nje femre qe e dua shume, i shkruaj i shkruaj, doren s’mund ta ndale, i shkruaj ne megjes, diten, ne mbremje, ne mesnate, i shkruaj dhe kur jam ne gjume. I shkruaj pa zemer se zemren time e ka ajo te falur nga une .
I shkruaj ne letra, por kujt nuk e di, Enigmes, enderres qe ne foto se pashe, i shkruaj asaj per te cilen mbaj zi, i shkruaj asaj qe ne te, ne dashuri rashe.
I shkruaj zemres qe mundohem ta pervetsoj, asaj te ciles dashurine qe kam ndaj saj nuk din ta kuptoje.