Destan Hajdini – fjalë për veprën Eskadronët e vdekjes Viti 2020/21 do të mbahet mend në mos për asgjë tjetër, për dy ngjarje diametralisht të kundërta; në njëren anë pandemija ndërsa në anën tjetër botimi i veprës së Bardhyl Mahmutit ” Eskadronët e vdekjes”.

Ky libër mbanë edhe nëntitullin Kronikë e nji kasaphane. Eskadronët e vdekjes me 508 faqe paraqet veprën më të realizuar, jo për shkak të temës, por mbi të gjitha për shkak të mënyrës së trajtimit të saj. Në këtë vepër autori na e paraqet në mënyrë kronologjike realitetin objektiv që karakterizohej me luftën çfarosëse kundër popullit tonë. E veçanta e saj qëndron që përmes gojës së nji gazetari serb Mifi L ti prezantoj gjithë ato veprime gjenocidale ndaj nji pjese të popullit tonë në mbarim të shekullit xx.

Kjo vë në spikamë zërin e ndërgjegjes së disa gazetarëve e intelektualëve serb si Natasha Kandiqi, Mirosllav Filipoviqi, Sonja Biserko, Sllavko Quruvija e ndonji tjetër që nuk e përtypnin dezinformimin e mashtrimin e Vuçiçit.

Kështu që autori përmes kësaj vepre arrinë ta zhveshë deri në palcë shpirtin nihilist dhe gjenocidal të pushtetit dhe okupatorit serb dhe në mënyrë të aprgimentuar të denoncoj krimet makabre tëregjimit të Millosheviqit ndaj popullit tonë liridashës, duke përcjellur mesazh të fuqishëm për domosdoshmërinë e gjykimit dhe dënimit të këtyre krimeve kundër njerëzimit, në mënyrë që të mos përsëriten në asnji vepnd dhe ndaj askujt.

Kjo vepër paraqet mundësi për rifreskimin e memories për tmerrin e përjetuar, ndërsa gjenerata e re e pasluftës të njihet me veprimet e pushtuesit serb për realizimin e objektivit të shndërrimit të Kosovës në vend pa shqiptarë. Secila familje në tërë hapsirën shqiptar duhet ta posedojë këtë vepër si dëshmi rrënsethëse e nji tmerrin nëpër të cilin kaloi nji pjesë e popullit tonë jo më shumë se dy dekada më parë!